Orxan, sen hemiwe atan baresinde daniwirsan, anan haqqinda ise hech ne demirsen… - duwunmeden dedim. Sifetinin ifadesi hemin saniye deyiwdi, soyuq, qeddar oldu. Sanki maska taxmiwdi. O beyendiyim guluwu itdi. Dediyimden pewman oldum. Or: Men zeng vurmaliyam… - otaqdan chixdi. Anladim ki bu yarali movzudu ve bu haqda daniwmamaq meslehetdi. Lakin ichimdeki maraq sakitlewe bilmirdi. Bir azdan Orxan gelib dedi ki, getmelidi… Men yatmaga hazirlawanda gece 2nin yarisi idi, o, ise hele de qayitmamiwdi. Seherisi gun ondan harda oldugunu soruwmaq isteyirdim, amma cesaretim chatmadi. Belece bir hefte de kechdi. Her gun meni weherin muxtelif gormeli yerlerine aparirdi, menimle birlikde gezirdi, geceler ise yox olurdu. Soruwmaq isteyirdim, amma buna haqqim chatmirdi. Biz yalniz kagiz uzerinde evli idik. Hem de ki, onun saxta arvadi olmagi ureyi yumwaqligima gore qebul etmemiwem, melum meseledir, kim odeyirse, o da sifariw verir. Lakin bu bele menim xowbextliyimi poza bilmirdi. Boyuk arzum gercheklewdi, men Londondayam. Tez-tez valideynlerimle elaqe saxlayirdim, onlar narahat idiler. Chaliwirdim onlari sakitlewdirim, amma alinmirdi. Bacima deyende ki, indi Londondayam, yaziq qiz az qalsin oturdugu yerden yixilacaqdi. Valideynlerimle daniwandan sonra aglayirdim, duwunmemiwdim ki, ev uchun, herden meni bezdiren muhit uchun bu qeder darixa bilerem. Amma qerarimdan pewman deyildim, heleki… Orxan atasi ile telefonda daniwirdi, hemiweki kimi, chox “yumwaq” wekilde. Men ise seher yemeyini yeyirdim. Her wey qaydasinda idi, atasinin hali-ehvali ile maraqlanirdi, menden salam dedi (duzu bunu ondan isteyen olmamiwdi). Birden soymeye bawladi… O telefonu sondurene kimi agzi achiq ona baxirdim. Or: Agzini bagla... Bagiwla, ozumu saxlaya bilmedim. Ay: Chox edebsizsen. – agzimi baglayib, gucle deye bidim. Ay: Belke de bu kohnefikirlilik kimi gorune biler, amma men oyrewmemiwem ki, menim yanimda bele daniwsinlar. Or: Men ki uzr istedim… - telefonu divana atib, pencereye yaxinlawdi. Or: Bir wey

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 174 >>