getdi. Her yer qaranliq idi. Yalniz pencereden icheri duwen ay iwigi etrafi iwiqlandirirdi. Pillekenlerle qalxib duz Ayselin otagina dogru getdi. Qapini doymeden achib icheri kechdi.
Or: Niye… - yerinde donub qaldi, Ayseli gormedi. Butun otaq, charpayi da daxil olmaqla “Podium” logotipli qutu ve paketlerle dolmuwdu. Charpayinin yanindaki tumba uzerinde toxunulmamiw yemekle dolu podnos dururdu. Orxanin butun bedeni esdi. O Ayseli gordu – buzuwub, edyala burunub pencere onundeki kichik divanda yatmiwdi. “Nece oldu ki, onu gormedim?” - oz agilsizligina guldu. Tedricen urek doyuntuleri sakitlewdi, artiq rahat nefes ala bilirdi. Ozu ile mubarize ederek ona yaxinlawmaq fikrinden el chekdi. Oz sachlarini qariwdirib, otagina dogru getdi. Birden xatirladi ki, hech iwigi sondurmek aglina gelmedi. Geri dondu, sakitce qapini achdi, Ayseli oyatmaqdan qorxaraq sessizce icheri kechdi ve iwigi sondurdu. Sonra ise oz otagina getdi. Duw qebul etdi, bayaq eyninden chixarib otagin her terefine sepelediyi paltarlari bir yere yigdi ve yatagina uzandi. Amma yuxu ondan uzaq dururdu. Yerinde firlanirdi amma xeyri yox idi. Duwunurdu ki, o, narahat divanda nece yatib axi? Sabah mutleq butun bedeni tutulacaqdi, beli agrayacaqdi. Bunu Orxan wexsi tecrubesine esasen bilirdi. Axi yaxin zamana qeder Ayselin otagi ona mexsus idi, o balaca divan ise demek olar ki, “gencliyinin xatiresi” sayilirdi, universitet illerinden qalmiwdi. Doze bilmedi. Yataqdan qalxib, garderoba yaxinlawdi. Eline kechen walvari geyinib getmeye hazirlawirdi ki, dayandi. Qayidib koynek de goturdu. “Gecenin bir aleminde korpeni qorxutmaq lazim deyil” – deye duwundu. Onun kechen defe ki koyneksiz peyda olmasi Ayseli woka salmiwdi. Ayselin otagina girib charpayinin ustundekileri goturdu. Hazir idi. Indi en xirda mesele qaldi – Ayseli charpayiya qoymaq. Orxan derinden nefes alib, ciyerlerini oksigenle doldurdu. Ona toxunan kimi, Aysel nese mizildandi, sonra ise gulumsundu. Orxan da ozunden asili olmayaraq guldu, sonra ise celd

<< 1 ... 65 66 [67] 68 69 ... 174 >>