guluwu sondu. Orxan bawa duwdu ki, atasina dunenki gece gezmesi ve onun neticesi baresinde melumat chatdiriblar. Bele tez gelmeyinin sebebi melum oldu.
El: Senin de sabahin xeyir, oglum. – sonra ise Aysele teref dondu.
El: Onun chayina wekeri chox tok, belke dili wirinlewe. Mene de daha bir stekan chay, zehmet olmasa.
Ay: Elbette. – Aysel utanaraq qaynatasina gulumsundu.
Or: Ezizim, yaxwisi budur mergumuw (zeherli madde) tok chayima. Yoxsa onsuz da atam meni baxiwlari ile oldurmeye hazirdi, amma bu daha chox ezab verer. – bunlari deyerken Orxan Ayseli bawdan ayaga kimi suzdu. Bu gun Aysel parlaq sari rengli don geyinmiwdi, dunen aldiqlari geyimlerden biri idi. Sari reng ona chox yarawirdi, bu tutqun yagmurlu gunde o, chox mukemmel gorunurdu. Yene de kosmetikadan istifade etmemiwdi. Uzun sachlarini ise seliqesiz wekilde topuz toplamiwdi. Sach duzumunden bir-iki tel kenara chixmiwdi, Orxan qeribe bir istekle onlari duzeltmek istedi. “Lenet weytana!” yumrugunu sixib pencereye teref dondu.
Al: Oy, ehtiyatli ol, balam, – yanarsan! – Orxan Alya xalanin sozlerini ewidib celd isti layi sobadan chixaran Aysele teref dondu. Ayselin yanina qachmamaq uchun ozunu gucle saxladi, ellerini daha da mohkem sixdi. Elxan wubheli baxiwlarla oglunu izleyirdi.
Al: Necedi qizim, alinir? – Aysel gulumseyerek bawini terpetdi. “Ne vaxt bu qeder mehribanlawdilar bunlar?” – hele de isti layi elinde saxlayan Aysele baxib duwunurdu. Aysel soba ile iwini bitirdikde, Orxan anladi ki, butun bu muddet erzinde nefessiz dayanmiwdi ve derinden nefes aldi. Bu da Elxanin nezerinden yayinmadi. Bu xowbext idilliya ichinde Orxan ozunu ogey hiss edirdi. Artiq biri kimi. Orxan bunlari duwunerken Aysel oz wah eserini bowqaba yerlewdirdi, melum oldu ki, bu almali pirog imiw.
Or: Korpe, biz bunun dadina baxsaq zeherlenmerik ki? – barmagi ile almali piroqu gosterdi.
Ay: Senin qorxmagina ehtiyac yoxdu, menim pirogum mergumuwden ya da ki Elxanin baxiwindan daha tehlukeli olmaz. – Aysel qaynatasina baxdi,

<< 1 ... 67 68 [69] 70 71 ... 174 >>