menasi yoxdur. Otaga qayidib uzuyunu goturdu. Onlar wehere chatanda hava artiq qaralirdi. Aysel gozunu chekmeden mawinin penceresinden Moskvaya baxirdi, Orxani gormurdu hech. Orxan maraqla onu izleyirdi, onun sifet cizgilerinin ifadesinin deyiwmesine tamawa edirdi. Aysel achiq kitab kimi idi, butun emosiyalari uzunde yazilmiwdi sanki. Tam sakitlikde yollarina davam edirdiler. Bu Orxani eseblewdirirdi.
Or: Gunun nece kechdi? – Orxan sohbet uchun movzu axtarirdi.
Ay: Ela. – Orxana baxmadan cavab verdi.
Or: Ele menim de. – sarkazmla cavab verib qaza basdi.
Ay: Bagiwla… Sadece seni her gun gorurem, Moskvani ise ilk defedir.
Or: Menim qururuma ciddi zerbe vurdun.
Ay: Duwunurem ki, bu derdle yawaya bilersen. – boyuk surete gore pencereden weheri izlemek qeyri-mumkun olmuwdu, menzereler chox tez deyiwirdi. Aysel nehayet ki, Orxana baxdi.
Ay: Gunun nece kechdi?
Or: Iw bawinda. – yalan dedi ve movzunu deyiwmeye telesdi.
Or: Harani gormek isteyirsen? Belke hardasa yemek yeyek? – Aysel Orxana diqqetle baxdi.
Ay: Orxan, sen heqiqeten duwunursen ki, men Moskvaya luks restoranin wuweleri arxasindan baxmaq isteyirem? – Orxan gulumsundu.
Or: Hara istesen, ora da gedeceyik.
Ay: Dogurdan? – sevincle soruwdu?
Or: Dogurdan. – eyni terzde cavab verdi.
***
Onlar Arbati gezirdiler. Aysel dayanmadan daniwirdi, sanki yeriyen ensiklopediya idi. Motora qowulmuw kimi daniwirdi. Onun heyranligi, sevinci – hamisi uzunde eks olunurdu. Orxan duwundu ki, Ayseli razi salmaq nece de asanddi, bu fikirden gulumsundu. O muxtelif qadinlara bahali hediyyeler, menziller, mawinlar, zinet ewyalari hediyye etmiwdi. Onlar da bunu olmali olan bir wey kimi tebii qarwilayirdilar, daha da chox teleb edirdiler. Aysel ise…
Ay: Heyif ki, artiq gecdi. Muzeye gede bilmerik…
Or: Hara? – Orxan teeccublendi.
Ay: Puwkinin muzey-menzili. Sehv etmiremse Arbatda olmalidir. – Orxan Moskvanin en qedim kuchelerinden birinde dayanib baxiwlarini arvadina zilledi.
Or: Sen anormalsan! – duwuncelerinin

<< 1 ... 83 84 [85] 86 87 ... 174 >>