yerde babamın severek qulaqasdığı mahnını xatırladım
-derdliyem derdimi kime söyleyim bu derdi ezabı kime söyleyim
Bu mahnı meni güldürmeye nail oldu. Herden ele mahnıları xatırlayıram ki, özümün de teeccübüme nail oluram.
Gözümün önüne babamın bağ evi, evde küncde yırğalanan oturacaq, onun da yanındakı tumbanın üzerinde babamın radiosu. Hardasa 8 yaşında olardım. Son defe babamı görende. Bu xatirelerin yeridi heç?
Nehayet evdeyem, pilleleri qalxdım. Cibimden açarı çıxartmaq isteyirdim ki elim Saşanın dırnaq arası romantik mektubuna deydi. Açarı çıxarıb qapını açdım. Sakitçilik idi. Evin işiqları da yanmırdı. Yeqin Seva yatıb. Qonaq otağında da heç kes yox idi. Caan Sevinc yeqin çox yorulub yatıb. Otağıma getdim eynimi deyişdim.
Içimdeki ses mene Sevince get bax deyirdi. Ele bu vaxt telefonum sesin aldı başına. Tanımadığım nomre idi. Götürdüm .
-alo
-salam Aysel xanım
Biy Azerbaycandan deyildi axı zeng.
-salam. Bağışlayın tanımadım.
-yaxşıkı tanımadız onda yeqin ki telefonu götürmezdiz.
Sesi tanış gelirdi ama tapa bilmirdim. Hem de sesi nese var idi bu sesde.
-kim olduğunuzu demesez telefonu bağlayacam.
- esebleşme. Diskleri beyendin?
-Ruslan bey?
-beli. Sual verdim.
-diskleri Nicat Beyden soruşun o biler.
-anlamadım
-diskleri Nicat beyin şirketine tam olaraq Nicat beye göndermişem ki size versin.
-hele de anlamış deyilem
-ne ise. Ruslan bey geceniz xeyre. Nicat beyden diskleri götürmeyi unutmayın.
Üzümden neçe vaxtdı eksik olmayan axmaq gülümseme yene öz yerin almışdı. Bu defe qalibiyyet mende idi. Telefonu qapayıb çarpayımın üzerine atdım.
Hal-hazırda günün bütün yorğunluğu bu danışıqdan sonra uçdu getdi. Sebebin özüm de anlamış deyilem.
Gedim Sevince baxım yaxşısı budu. Otağının qapısı örtülü idi. Xefifce döydüm ama ses gelmedi. Daha sonra bir az daha berk döydüm. Ama ne ses gelirdi ne deki cavab verirdi. Qapını ehtiyatla açıb içeri keçdim. Gördüyüm menim nitqimin tutulmasına ve ayaqlarımın boşalmasına yetdi.
Bölüm 9.
Men ne edecem?

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 87 >>