birden qapı yene döyüldü. Bu defe gelen kimi idi gören. Men öne keçib qapını açdım.
Bu defe de Ruslan elinde torbalar. Bu sehneni hardan ise xatırlayıram men.
-salam
Deyerek üzünde böyük bir gülümseme yaratdı. Içeri daxil oldu. Ve gördüyü menzere üreyince deyil idi. Bu aşkar idi.
Ele bu vaxt Sevincin qışqırığın eşitdik.
-yooooox. Aman Allah
bölüm 14:
Men celd otağa qaçdım. Sevinc ayaq üste idi. Şalvarı qana boyanmışdı. Bedenimden ürperti keçdi, gözlerim doldu. Sevinc ise elini üzüne tutaraq ağlayırdı.
-men bele istemirdim. Yox bu olmamalı idi.
Sevincin bu sözleri meni daha da pis edirdi. Sanki özümde güc tapa da bilmirdim ki onun yanına gedib ona teselli verim. Nicat onun yanına gedib qucaqladı.
-şşşşş her şey yaxşı olacaq.
Bunu deyirdi. Birden ferqine vardım ki Ruslan da menim yanımda durub Sevince baxır. Gözünde anlaşılmaz baxışlar, üzünde ise qeribe bir mimika var. sanki itirib o da. O da bunu yaşayır.
-hekime getmek lazımdı.
Axmed müellimin bu sesinden ayılıb baxdım ki o qapı da durub bize baxır. Bu an özüme geldim sanki. Tez Sevince teref gedib onun qolundan tutdum. Evden çıxdıq Nicat öz maşınına apardı. Mindik xestexanaya yollandıq.
Artıq bir neçe saat keçmişdi. Biz evdeyik. Sevinc çarpayısında iynelerin, dermanların tesirinden yatmışdı. Sevinc ona verilen hediyyenin deyerin bilmediyinden onu itirmişdi. Men bele düşünürem. Her nece etmişdise de o uşaq her bir halda bir hediyye idi. Bu düşünmek meni deli edecek.
Nicat, Ruslan hetda Axmed müellim de bize çox kömek etdiler. Utanıram birde onları görmeye. Ruslanın üzü hele de gözlerimin önünden getmir. O qeribe baxışlar, o qeribe üz. Beli idi ne ise xatırlamış ya da içerisinde gizletdiyi duyğular aşkar etmişdi. Bunları hiss etmek üçün önemli deyil psixiyatr olasan, insanın gözlerine baxmaq kifayetdi. Ruslan hiss edirem ki balaca vaxtı çox eziyyet çekib, incidibler bellidi bu. Nicatda da ne ise var. Ama tuta bilmirem.
Ex ay Aysel sen sabah yox o biri gün Azerbaycana gedessen. Onlar seni

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 87 >>