cizgisinden hiss olunurdu. Ele Günay da mene memnun olmuş baxışlar ile baxırdı. Allahım bu hansı günahımın cezası idi? Indi men sevdiyimi sandığım insanın yoldaşı ile dost olacam? Düşüncesi bele tüklerimin ürpermesine yetirdi de artırdı. Heç ne etmeden günah hissi bütün bedenime, beynime sahib olmuşdu. Onlar nedense danışırdılar ama men heç neyi eşide bilmirdim. Öz beynimdeki fikirler mene sahib olmuşdu.
Men onlardan üzür isteyib Deryagilin yanına qayıtdım. Derya artıq masada tek idi.
-Derya, gedek eve.
-hele tez deyil?
-Sevincde tekdi.
-behane etme Sevinci. Ama yaxşı gedek.
-Derya!!!
-yaxşı, yaxşı susdum.sağollaşaq gedek.
Biz sağollaşdıq. Güler xanım menim nömremi aldı. Içim – içimi yeyerek nömremi çetinlikle de olsa verdim.
Sveta xanım ise o gözel gülüşü ile meni yola saldı.
Bizi onların xüsusi maşını eve qoydu. Deryada yol boyu ne ecebse susdu. Eve çatdıq. Içeri keçdik. Ayaqqabılarımı çıxardan zaman dehlizin qapı terefde küncde mehşur qutunu gördüm. Sen hele de burdasan? Men seni tamam unutmuşam. O dehşetli gecede Nicat seni geri qaytarmışdı. Meğzin bilmeden. Men qutunu qucağıma aldım.
Evden nese sesler gelirdi. Iniltiler sesler. Ama Sevincin otağından gelir sanki sesler. Tek deyil idi. Yanaqlarım qızardı yene. Qutunu otağıma keçib çarpayima atdım. Deryada menim darxamca gelirdi. Pıçıltı ile soruşdu.
-Aska eşidirsen?
-Şşşşş...
Men gedib Sevincin otağının qapısının qarşısında durdum. elimi cefteye qoydum, ürek edib aça bilmirdim. Açdım qapını.
Yox ola bilmez bu. Yox olmamalıdı. Insan bir sefi neçe defe eder axı?
Sevinc Saşa ile yataqda. Bunu tesvir etmek olmaz, beynimde cümleler yoxdu. Onlar yarı çılpaq halda, üzerlerinde tek bir parça örtmüşdü, ama günahlarını yox Sevincin günahını örte bilmemişdi. Mene baxırdı Sevinc. Saşa ise o murdar gülümsemesin üzüne qondurmuşdu. Bu menim eseblerimi bütün tarimar etdi. Qapını çırpdım. Derya ise heç ne anlamırdı. Gördüklerinden utanmışdı hiss olunurdu üzünden. Evde ayrı üçüncü otaq var idi. Ona Deryaya

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 87 >>