saata baxdım ki saat artıq gece 10-du. Gedim tez de olsa yatım.
Qapı döyüldü. Bu vaxtı kimdi gören. Bir qonağımız çatmırdı. Of bu saatda kimdise bir tek Saşanı görmesin. Biyabırçılıq olar. Her ne olur bir tek o yox.
Qapının önündeyem. qapının gözlüyünden baxdım. Ruslandı. Bir sen çatmırdın. Açdım.
-salam Aysel
-salam.
-bilirem gecdi. Ama seni görmek istedim.
-sebeb?
-içeri devet etmiyessen?
-şey içeri olmaz.
-niye?
-çünki.... çünki...
-çünki?
-çünki bu evde öç qız qalır. Ayıbdı.
-Aysel deli olmusan?
-eslinde yox. Düz deyirem.
-besdi görek.
Meni iteleyib içeri girdi. Dehlizde idik. Bütün dehlizden diger otaqlara giriş idi. Ona göre gözüm Sevincin otağının qapısında qalmışdı. Çox qorxurdum. Ne fikirleşerdi Ruslan? Heç tesevvür bele etmek istemirem.
-Nese olub Aysel?
-yo yo. Ne olacaq. Gel çay verim sene.
Biz addımlayırdıq ki Sevincin otağının qapısı açıldı. Ilk Sevinc eyninde ağ gecelik ile çıxdı arxasınca da Saşa beline desmal dolamış halda dehlize çıxdılar. Onlar bizi görmürdü ilk evvel. Ruslana baxdım gözleri esebden qığılcımlanmışdı. Alov görürdüm onlarda.
-Nu Sevka kuda tı, idi suda (sevka hara, gel bura)
Deyib Saşa Sevincin belinden yapışdı. Özüne teref çekdi. Boynunu öpürdü Sevincin. Utancımdan yanaqlarım od-alov veridi. Ruslan eli ile çox berk qolumdan tutdu. Sıxırdı. Qışqıraraq dedi.
-eşyalarını topla bu deqiqe gedirik!!!
Men çaşğın baxışlar ile ona baxırdım. Qolumu çox berk sıxırdı. Ağrayırdı.
-Ruslan
-Aysel tez ol! Bu deqiqe dedim.
Men terpenmirdim. O qolumu buraxmırdı.
-otağın hansıdı?
Men diger elim ile işare etdim, o qolumdan dartaraq otağa apardı. Sevinc ise heç ne demir sadece saşa ile baxırdılar. Otağa iteleyib qapını bağladı.
-sen sefehsen Aysel? Bu qızla nece qalırsan? Tez yığ eşyalarını.
-şey men .... axı....
Demeye heç bir sözüm yoxdu. Ne ede bilerem axı? Çox esebi idi. Bu halı meni qorxudur. Sanki seçe bilmediyim gözleri qapqara olmuşdu. Haiyesinden çıxacaq kimiydi.
-ne şey? Yığ eşyalarını.
-men hara

<< 1 ... 54 55 [56] 57 58 ... 87 >>