fürset bu fürset mene baxaraq lağedercesine üzüne sırtıq gülümsemesini almışdı.
Bütün günü ruh kimiyem bu hadiselerden sonra. Nehayet iş vaxtı bitdi. Paltarımı deyişib eve geldim. Beynimde bu gün olanları analiz edecek güc yoxdu.
Qapını açıb içeri keçdim. Gözlerim önündeki menzere heç de ürek açan deyildi. Sevinc divanda ağlayır. Bunu heç sevmirdim. Indi olacaq senarini beynimde qurum: Sevinc Aska deyib hönkürerek üzerime gelib meni qucaqlayacaq , sonra Saşanın etdiyi heyvanlığı mene danışacaq ve en sonda dizlerimde ağlayaraq yuxuya gedecek. Bu gün bu mene lazım olan en son şeydi.
Sevinc meni görüb qaçaraq yanıma geldi ve dedi:
-Aska o tam bir eşşekdi.
Qollarını boynuma dolayıb başladı ağlamağa. Men de onu qucaqladım. Onu çox isteyirem, onun bu hallarına öyreşmişem. Mecbur öyreşmişem. Menim bunu deyişmeye gücüm yoxdu. Buna qadir deyilem.
Biz divana teref getdik. Ilk men oturdum, o da oturub başını dizlerim üste qoydu daha sonra öz dizlerini yığaraq qolları ile berk-berk sıxdı. Ağlayırdı. Ona layiq olmayan biri üçün. Düşünürem bu hamının heyatında var. Hamı heç olmaya bir defe de olsa deyersiz biri üçün göz yaşı axıdıb. Bu heyat qanunudu. Kimlerse tez ayılıb kimlerse gec. Bu gün özümün de ele deymeyen iki insanın meni mesğeresine göre ağladığımı xatırladım. Üzüm daha da nifret eder sifet aldi.
Bu fikirlerden Sevincin kövrek, titrek , ağlamaqdan xırıldiyan sesi ayırdı meni:
-o yene meni aldatdı. Evine getdim.ele bildim evde yoxdu. Çünki işi olduğun demişdi. Düşündüm surpriz ederem, yemek zad hazırlayaram. O ise ..... o ise...
Yene de ağlayırdı.
-sevam sen bilirsen onu haqda düşüncelerimi. O adam sene laiq deyil. Uzaq ol ondan nolar uzaq.
-axı men onu sevirem....
Hönkürerek ağlayırdı. Men onun başını qucaqladım ona destek olmağa çalışırdım. Amaki nece? Ne ede bilerdim? Nece kömek edim ona? Bax bu suallara rtıq bir ildiki cavab axtarıram. Çünki Sevinc sadece Saşadan qurtulmalıdı. O bir xestelik kimi onu öz ağuşuna alıb. Sevincin sevgisini sadece

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 87 >>