Efsune ayna qarşısında dayanıb özüne baxırdı... İller nece de deyişmişdi onu. Neler neler yaşamışdı bu iller erzinde. Yene de doğulub böyüdüyü bu şeherde keçmişi xatırlayırdı: Çox kasıblıq içinde böyümüşdü, atası onun 10 yaşı olanda ağır xestelenmişdi, işlediyi zavodun müdiri aylarla maaş vermediyinden müalice eletdire bilmemiş ve vefat etmişdi... İller çetinlikle, yoxsulluqla keçmiş, Efsune böyümüşdü, Universitete qebul olduğu il yene de heyatın çetinliyi ile üz-üze gelmişdi, imkansızlıq ucbatından tehsilde üreyince olmayan bir addım atmışdı. Ele hemin il heyatında çox şey deyişmişdi onun. Universitetin Başqa bir fakültesinden öz hemyerlisi olan biri heyatına girmişdi, heyatında ilk defe birine bu qeder güvenib,bağlanmışdı... Aradan iller keçmiş, vedler verilmiş, ehdler bağlanmış, aile qurma planları qurulmuşdu. İlk olaraq sevdiyi oğlan ailesine açıqlamışdı veziyyeti, ailenin ise cavabı heç de xoşagelen olmamışdı. Hetta qetiyyen qarşı çıxılmışdı, ata çekdiyi eziyyetleri, xerclediyi pulları oğluna xatırlatmış, ana ise özünü xesteliye vurmuş, hetta südünü halal etmeyeceyini demişdi oğluna. Ve hetta Efsunenin anasına xeberdarlıq göndermişdi ki, qızına sahib çıxsın! Ana ise çox dilxor olmuş, qızına qarşı artıq xeyli deyişmişdi... Universitet bitdikde ise genclerin yolları ailelerin seyi ile ayrılmışdı... Ve bir gün sevdiyi insan Efsuneye zeng edib halallıq istemişdi, çünki nişanlanırdı... Onun nişanlandığı qızın vaxtile atasının işlediyi zavodun müdirinin qızı olduğunu Efsune sonralar öyrenmişdi... Bütün bunlardan sonra o heyatdan küsmüş, heyatının en ağır, çetin günlerini yaşamış bir müddet heç kime güvene bilmemiş ve heç zaman aile qurmayacağnı düşünmüşdü. Üstelik anasının da onla ters reftarı onu tamamen heyatdan soyudurdu, qohum-tanış qızlar bir-bir nişanlanırdı ve her defe anasının uzun danlaqlarını eşitmemek üçün hara gedeceyini bilmirdi. Sonunda ise onu beyenen, son derece medeni, tehsilli zengin bir beyle aile qurmuş, onunla Avropaya getmişdi... Ve artıq 5 il

[1] 2 >>