fotosessiyanin bash tutmasina imkan vermeyecem, deyerek gulumsedi. Nermine daha da yaxinlashib uz-uze dayandi onunla ve dodaqlarini onun dodaqlarina yaxinlashdirib opmek istedi ancaq fikrini deyisherek eyilib onun qulagina isti nefesi ile picildadi: Cunki sen sadece menimsen.
Ruslanin bu ozunden eminliyi eslinde Nermine zovq verirdi ona gore de gulumseyerek onun gozlerine devet edici baxishlarla baxib Ruslanin novbeti addimini gozledi sebrsizlikle. Ruslan o baxishlarin ne anlama geldiyini yaxshi bilirdi ve artiq bir saniye bele gozlemeye sebri catmirdi. O, Nerminin boynuna kicik bir opush qondurdu ve bu kicik opushu onun dodaqlarinda davam etdirerek daha ehtirasli ve davamli opushlere cevirdi. Nermin bu opushun sehrine qapilaraq etrafinda olan her sheyi unudub sadece Ruslana teslim etmishdi ozunu. Ruslan onun dodaqlarindan son defe doya-doya dadib zorla da olsa Nerminden aralanmaga calishdi ve derinden nefes alib: Nermin, inana bilmezsen ki, seni nece cox sevirem. Sen menim hersheyimsen, ruhumsan, varligimsan, heyatimsan, deyerek yene onun dodaqlarina zerif bir opush qondurdu ve geri cekildi.
Nermin gulumseyerek ona baxdi: Ruslan, men de seni sevirem ozu de cox... Indise, getmeliyem. Helelik!, deyib onun uzunden yavashca operek mashindan endi ve binalarinin heyetine girerek gozden itdi.
Ruslan ona cavab haqqi bele tanimadan cixib geden Nerminin arxasinca baxaraq sadece gulumseyirdi ve nehayet sessizliyini pozaraq: Sevgilim, sen ne qeder istemesen de men bunu edecem ozu de bugun, deyerken telefonda qeyd etdiyi nomreye baxib yene ciddi bir gorkem aldi.
O, nomreni yigmadan evvel bir daha fikirleshdi cunki her shey onun indi atacagi addimdan asili idi sonra yene sesli dushunerek: Ruslan, bunu etmelisen. Indi ya da sonra hec bir ferqi yoxdur. Bunu Nermin ucun etmelisen. Onu bu eziyyetden ozun qurtarmalisan, deyib qerarini vererek nomreni yigdi ve nehayet: Alo! Salam.
Cavid ona tanimadigi nomreden zeng geldiyini gorunce evvelce istemese de sonradan fikrini

<< 1 ... 113 114 [115] 116 117 ... 261 >>