qalmamishdi tanimadigi bu adamin dediklerine emel ederek Nerminden ayrilmaqdan savayi. O, kecirdiyi shokdan cixmaga calisharken ne edeceyini de dushunmek ucun ayaga qalxdi ve bu ses-kuylu mekandan yavash-yavash uzaqlashmaga bashladi.
Nermin seher yene onun zengi ile oyandi ve konulsuz shekilde telefona cavab vermeli oldu: Alo!
Cavid: Sabahin xeyir, heyatim! Necesen?
Nermin: Sabahin xeyir! Yaxshiyam, Cavid. Sen necesen?
Cavid: Men de yaxshi olmaga calishiram. Sene pis bir xeberim var, canim ((
Nermin teeccuble: Ne olub?
Cavid: Narahat olma, heyatim. Sadece biraz ozumu pis hiss edirem ona gore de bugunku fotosessiyamizi texire salmali oldum. Sonra vaxtimiz olanda gercekleshdirerik. Olar?
Nermin hele de yuxulu oldugu ucun onun sozlerine inandi: Yaxshi, Cavid, narahat olma. Bunu sonraya da saxlaya bilerik. Ozun necesen? Niye xestelenmisen?
Cavid: Anlayishincun cox sagol, canim. Geceden medem incidir, agrikesici atmisham amma hele de biraz agrim var.
Nermin: Allah shefa versin! Yaxshi, Cavid, uzan birazdan kecer. Sonra yene danishariq. Helelik!
Cavid: Opdum, canim. Helelik!, deyerek telefonu sondurdu ve ilk merheleden ugurla kecdiyi ucun oteri bir qalibiyyet sevinci ile gulumsemeye bashladi.
Nermin telefonu sondurub bir nece deqiqe sakitce Cavidin sozlerini beyninde tekrarladi: Yeni, Ruslan onunla danishmish olar ki? Yox, Cavid yalan deyene oxshamirdi. Ruslan onunla danishmayibsa demeli, Cavid de yalan demir. Ve onlar da bir-birile danishmadiqlari ucun senin narahat olmagina ehtiyac yoxdur, Nermin )), deyib bir anliq derinden nefes alaraq rahatlashdi.
Ruslan coxdan ayilmish, her seher oldugu kimi yene dogma denizine bash cekerek eve qayitmishdi. O, seher yemeyini yeyerken qapi zenginin sesi ile bir anliq kimin gele bileceyini fikirleshdi ancaq hec bir fikri olmadigi ucun qalxaraq qapiya yaxinlashdi, acdi ve Sebineni qarshisinda gorunce teeccublenerek: Sebine?
Sebine gulumseyerek: Salam, Ruslan.
Ruslan: Salam.
Sebine: Deyesen, narahat

<< 1 ... 116 117 [118] 119 120 ... 261 >>