etdim.
Ruslan tereddudle: Yox, narahat etmedin. Men sadece bu vaxt gelmene biraz teeccublendim.
Sebine: Iceriye devet etmeyeceksen? ))
Ruslan hele de onunla qapida sohbet etdiyini anlayaraq onu iceriye devet etdi ve: Aa, bagishla, Sebine )) Kec iceri, deyerken uzune suni bir tebessum qondurdu.
Sebine: Ruslan, men seninle danishmaga, daha dogrusu, senden uzr istemeye gelmishem, deyerek kecib divanda eyleshdi.
Ruslan onun yaninda eyleshmek istemediyinden biraz arali da olsa kresloda eylesherek diqqetle onu dinlemeye bashladi: Sebine, ehtiyac yox idi, men her sheyi unutmusham hetta senin ozunu itirerek soylediyin ve menim duymaq istemediyim sozlerini de ))
Sebine: He, uzr isteyirem. Inan ele utaniram ki, yadima dushende. Bir anliq emosiyalarima yenilib ele agilsizca danishib seni de incitdim, deyerken yene yaziq bir qurban cildine girerek onun qelbini qazanmaga calishdi.
Ruslan onun semimiyyetine her ne qeder shubhe ile yanashsa da onun uzrunu qebul etmeli oldugunu da anlayirdi ve ona hec bir umid vermemek ucun sozlerini diqqetle secmeye calisharaq: Sebine, men o sozleri hansi ruh hali ile dediyini basha dushurem. Ona gore de onlari hec eshitmemish sayaraq seni buna gore qinamiram da.
Sebine: Cox sagol, Ruslan. Bele dushunmeyin meni sevindirdi. Artiq aramizda hec bir anlashilmazliq ve problem qalmadigna gore bir cayini da icib gede bilerem )), deyerek oz xain niyyetini heyata kecirmek ucun vaxt ve sherait qazanmaga calishdi.
Ruslan: Elbette. Buyur, Sebine, kec eylesh. Men de cay hazirlayim, deyerek onu masaya devet etdi.
Sebine masaya yaxinlashib Ruslanin telefonun da orada oldugunu gorerek sevindi ve onun metbexe kecmesiyle tez telefonu goturub Nerminin nomresini axtardi. O, nomreni tez yaddashina yazib sonra telefonu yerine qoydu. Ruslan elinde cay fincani ile gelerek onu Sebineye uzatdi. Biraz daha sohbet etdikden sonra Sebine artiq getmeli oldugunu deyib sagollasharaq getdi.
Eldar yataginda uzanaraq dunen bash verenleri dushunurdu. O, indi

<< 1 ... 117 118 [119] 120 121 ... 261 >>