eshitmesin deye tez cixib arxasinca qapini ortdu ve onun zengine cavab verdi: Salam, Ruslan. Necesen?
Ruslan: Bilmirem, canim. Hec yaxshi hiss etmirem ozumu. Bes sen necesen?
Nermin Sebinenin sozlerinden tesirlenerek ona qarshi shubhelerle dolu olmasina baxmayaraq Ruslanin bir sozuyle butun olanlari unudub nevazishle ona cavab verdi: Ruslan, ne olub? Xestelenmisen?
Ruslan: Kashki xestelenseydim. Onda bu qeder caresiz hiss etmezdim.
Nermin artiq tamamile narahat olmaga bashladi cunki hec vaxt onun sesini bu qeder kederli eshitmemishdi: Ruslan, narahat olmaga bashlayiram artiq. De gorum, ne olub axi?
Ruslan: Birdenem, bunu telefonda deye bilmeyecem. Bugun gorushe bilerik? Seni mutleq gormeliyem.
Nermin dushunmeden: Elbette, sen necede istesen. Men indi evden cixdim, bir saatliq ishim var. Ele o vaxta kimi sen de ishden cixsan sheherde gorusherik.
Ruslan: Cox sagol, sevgilim. Bes haraya gedirsen?
Nermin biraz fikirlesherek: Hec, bir-iki xirda ishim var. Onlari hell etmeliyem.
Ruslan: Yaxshi get. Ishden cixanda zeng edecem sene. Helelik!
Nermin: Helelik!, deyerek telefonu sondurub binadan cixdi ve taksiye eylesherek Sebineyle gorushecekleri kafaye getdi.
Sebine kafeye gelerek masalardan birinde eyleshdi ve sebrsizlikle Nermini gozlemeye bashladi. O, emin idi ki, Nerminin gozunden Ruslani bir defelik sala bilecek. Ona gore de her kecen deqiqe onu bu iyrenc yalana daha da yaxinlashdirdigi ucun tez-tez saata baxaraq Nerminin bir an evvel gelmesini arzulayirdi.
Nermin kafenin onunde taksiden enerek oraya daxil oldu. Ona zeng edib harada eyleshdiyini sorushdu. Sebine ona el ederek harada oldugunu gosterdi. Nermin yaxinlashdiqca Sebine onu diqqetle suzub reqibinin heqiqeten de ondan daha ustun keyfiyyetlere sahib oldugunu gorerek icinden daha da eseblesherek qisqancligin pik noqtesine catdi. Ancaq bunu belli etmemekcun suni bir tebessumle ona baxaraq ayaga qalxdi ve ona el uzadib: Salam, Nermin.
Nermin onun bu tebessumune qarshiliq tam ciddi

<< 1 ... 131 132 [133] 134 135 ... 261 >>