Amma sen gedib gore bilersen belke.
Ruslan Nerminin artiq ikinci defe bu veziyyete dushduyunu xatirlayaraq icinde boyuyen qorxunun tesirile ile sesi titredi: Sevda, Nermin yaxshidir?
Sevda onun sesinden artiq ne veziyyetde oldugunu anlayirdi ve ona gore de onu daha da qorxutmamaq ucun gulumsemeye calisharaq: Elbette, yaxshidir. Indi ayilib ozune gelib. Cox shukur! Amma yeqin ki, hele bir nece saat orada saxlayarlar.
O, Nerminin ozune geldiyini eshidende derinden bir ah cekerek nefes aldi ve ondan hansi xestexanada olduqlarini oyrenib birbasha oraya surdu. Mashini xestexananin onunde saxlayaraq telesik mashindan endi ve telefonu goturerek yene Nermine zeng etdi. Axir ki, onun sesini eshidib sevinerek: Alo! Nermin, necesen?
Nermin: Yaxshiyam, Ruslan. Sen necesen?, deyerken halsiz shekilde yataqda uzanaraq hele de tam shekilde ozune gelmeyini gozleyirdi.
Ruslan: Canim, meni cox qorxutdun. Indi xestexanadayam, mene hansi otaqda oldugunu de. Seni gormeliyem.
Nermin teeccuble: Ruslan, sen haradan bildin ki, men xestexanadayam?
Ruslan qebulda dayanan qiza yaxinlasharaq Nerminin sualina cavab vermeden: Salam, xanim. Mene, Nermin Agayevanin qaldigi otagi deye bilersiz, zehmet olmazsa?
Qiz kompyuterden baxaraq ona otagin nomresini ve hekimden icaze almadan iceriye kecmemesini soyledi. Ruslan ona teshekkur ederek lifte yaxinlashdi.
Nermin telefonda onlarin sohbetini eshiderek narahat sesle: Ruslan, gelme buraya, nene yanimdadir. Daha dogrusu, kalidorda eyleshib meni gozleyir. Seni gorecek, xahish edirem, gelme.
Ruslan: Artiq meni hec kim maraqlandirmir, kim gorur gorsun. Sevgilim, sadece seni gormeliyem. Ve artiq yuxariya qalxiram. Helelik!, deyerek telefonu sondurdu. Ve lifte daxil olaraq 3cu mertebenin duymesini basib sebrsizlikle onu gormeye telesdi. O, liftden cixaraq otaqlarin nomresine baxa-baxa kalidorla irelilemeye bashladi. Nerminin oldugu otagi taparaq etrafina nezer saldi, nenesi orada yox idi. Ruslan ehmalca qapini acib baxdi ve Nermini orada

<< 1 ... 142 143 [144] 145 146 ... 261 >>