arvadina: Burax elimi, deyib onun da elini cekmesiyle qolunu ashagi salib sonra Cavide qezeb ve alcaldici baxishlarla baxaraq: Axmagin biri axmaq! Oglum olduguncun utaniram senden. Heyf menim eziyyetlerime, heyf... Yeri haraya gedirsen get. Gozum seni gormesin. Itil!, deyib shehadet barmagi ile ona qapini gosterdi.
Almaz erinin nece esebi oldugunu gorub nese deyerek ona qarshi cixmaga cesaret bele ede bilmedi. Sadece sessizce yerinde qalaraq oglunun otaqdan cixib qapiya dogru getmesini ve geriye bele baxmadan qapini ortub cixmasini izlemekle yetindi. Cavid ele bilirdi ki, her shey onun istediyi kimi alinacaq ve o, Bakidan qacaraq bu biyabirciliqdan canini qurtara bilecek. Amma o, yene yanilirdi cunki hava limaninda onu gozleyen aci surprizden de bele asan shekilde qurtula bilmeyecekdi.
Sevda yol boyunca sadece o ani xatirlayirdi. O, indi Eldara esebi olmasina baxmayaraq onun az once yashatdigi heyecani ve opushu dushundukce dodaginda biixtiyar yaranan tebessume hec cur qarshi gele bilmirdi. Bu yersiz ve menasiz tebessume neyin sebeb oldugunu mentiqi bele aciqlamaq gucunde deyildi. Cunki insan ashiq olanda ne mentiqi, ne de agli hec bir ishe yaramir. Sadece urek... Beli, sadece urek bu vezifeni oz ohdesine goturur ve o neyi nece isteyirse, sene de onu o formada eletdirir. Indi Sevda da onu dushunerken ne ucun gulumsediyine agli ve mentiqi ile cavab tapa bilmirdi. Cunki o, bu suali onlara deyil mehz ureyine vermeli idi. Ureyi ise bu suali cavablandirmaq ucun ne qeder sebrsizlikle ve hevesle gozlese de Sevdadan bu suali duymurdu ki, duymurdu. Yeqin ki, hele bir muddet de oz sualini eyni intizarla gozleyecekdi. Belelikle, Sevda eve cataraq binanin qarshisinda taksiden endi. O, etrafina goz gezdirib sonra bloka daxil olaraq lifte dogru getdi. Liftin qapilari acilanda o arxadan addim seslerini eshidib kiminse geldiyini anladi ancaq hele de o opushun tesirinde qaldigindan belke de heyatinda ilk defe utanib uzu qizarmishdi ve o, bunu gizletmek ucun bashini ashagi salib

<< 1 ... 191 192 [193] 194 195 ... 261 >>