israri ile pencerenin qarshisinda dayanib Bakinin ve Xezerin bir-birinden ilham alaraq yaratdiqlari ecazkar ve esrarengiz gece gozelliyini seyr ederken oz xoshbext geleceklerinden sohbet edirdiler. Ruslan qollarini Nerminin beline dolayib cenesini onun ciynine dayayaraq picilti ile: Nermin yuxum gelir. Yataq?, deyib sonra zerifce onun ciyninden opdu.
Nermin ciddi shekilde: Sen yat, Ruslan. Menim hele yuxum gelmir.
Ruslan yavashca onu ozune teref cevirerek gulumseyib: Niye, birdenem? Yoxsa menimle birlikde yatmaqdan qorxursan? ))
Nermin qeti shekilde bashini yelleyib: Yooox. Niye qorxmaliyam ki! Sadece yuxum gelmir, sen yat men de ne vaxt yuxum gelse onda yatacam, deyerken qorxusunu deyil gizletmek, hetta aciqca etiraf etdiyinin bele ferqinde olmadi.
Ruslan ciddi bir uz ifadesiyle: Yaxshi, onda men getdim yatmaga. Gecen xeyre, sevgilim!, deyib sozunu qurtaran kimi aniden onu qucagina alib Nerminin butun qishqiriqlarina ve etirazlarina qulaq asmadan gulumseyerek onu yataq otagina apardi.
3 AY SONRA...
Nermin elleri titreyerek yanindaki masanin uzerinden balaca guzgunu tereddudle goturub sonra aniden yerine qoydu. Gozlerini mohkemce yumub: Allahim, mene guc ver, yalvariram sene!, deyerek gozlerini yavashca acaraq yeniden elini guzguye dogru apardi. O, bu defe qerarli idi. Nehayet ki, iki gun sonra ozune, aldigi simaya baxacaqdi. Guzgunu elinin icinde sixaraq yavashca qaldirib uzu istiqametinde saxladi. Heyecandan terleyen elleri guzgunun uzerini xefif buxarla orterek onun aydin gorsenmemesine sebeb olurdu. O, diger elinin shehadet barmagi ile guzguye toxunub yavashca ve qorxaraq buxari sildi. Baxdi donuq gozlerle. Guzgunu hereket etdirerek her istiqametden ozune tamasha etdi. Orada tam shekilde ozunu gorunce bir anliq dash bir heykele cevrilerek yerinde donub qaldi ve barmaqlari arasindan surushub dushen guzgunun arxasinca bele baxa bilmedi. Yere cirpilaraq bir nece hisseye parcalanan guzgunun cingiltisi onu diksindirerek yerinde esmesine sebeb olarken

<< 1 ... 220 221 [222] 223 224 ... 261 >>