saatdan sonra iki sevgili yox, iki dost olacagiq ))
Nermin sevinerek onu qucaqlayib opdu ve shirin bir tebessumle: Ruslan, seni sevirem. Meni anladigincun minnetdaram, sevgilim )), deyerken Ruslanin gozlenilmez hereketi ile bir anda uzundeki tebessum yox oldu.
Ruslan onu arxaya yixib uzerine cixdi ve gulumseyerek qorxu ile on baxan Nerminin dodagindan zerif bir opush alib: Amma sen bele etsen men dostlugumuzu pozmali olacam )), deyerek onu yene opmeye bashladi. Nermin nezeri cehetden ona qarshi gelmeyi isteyirdise de ancaq tecrubede bunu heyata kecire bilmirdi. Cunki qeyri-ixtiyari shekilde Ruslanin bu sevgidolu opushlerine qarshiliq vererek yene teslim olurdu ona. Onlar bir-birlerine susamish kimi ehtirasla opusherken az once verdikleri sozu artiq coxdan unutmushdular. Ruslan nehayet ozune ve ehtirasina zorla qalib gelerek geri cekildi ve dishlerini bir-birine sixarken gozlerini yumub: Ruslan, ozunu ele al. O, yanindadir ve bu gece seninle qalacaq. Ona gore de agilli ol ve qalx ayaga, deyerek gozlerini yeniden acdi ve teeccub dolu baxishlarini ona zilleyen Nerminin burnunu sixib sonra uzunden operek onun ustunden qalxdi.
Nermin qalxib ayaqlarini altina yigaraq sessizce yatagin ortasinda eyleshdi ve picilti ile: Ruslan, gel bura, deyerek onun elinden tutub yanina cekdi.
Ruslan bashini onun dizlerine qoyub ayaqlarini yigaraq yataqda yari bukulu formada uzandi ve ellerini onun saclarinda gezdirerek umidsiz bir sesle: Nermin, men sensiz nece qalacam?, deyerken bashini qaldirib oz mesum baxishlarini ona dikdi.
Nermin bir eli ile onun saclarini oxshayarken diger elini ise onun dodaqlarina toxundurub: ŞŞŞ! Indi bunlari dushunme, sevgilim.
Ruslan: Axi...
Nermin onun sozunu keserek: Ruslan, qalacaqsan, qalmalisan. Cunki senden aldigim gucle men de orada qalmaga tab getirecem, dayanacam. Ve sen indiden bele ehvaldan dushub, umidsizliye qapilaraq zeiflik gostersen men de bunu bacarmayacam. Bile-bile ki, sen burada bele qemgin ve uzgunsen men hec vaxt sagalmaq,

<< 1 ... 223 224 [225] 226 227 ... 261 >>