bir anda dodaginda yaranan bir tebessumle: Alo! Ruslan?
Ruslan sevincle: Haycan )) Salam birdenem, necesen? Ne yaxshi zeng etdin? Senincun ele darixmisham ki!
Nermin hele 5 gun idi onunla danishdigi ancaq bir hefteni doldurmaga sebri catmadigi ve Ruslan ucun cox darixdigi ucun doze bilmeyib ona zeng etmishdi. Ona gore de indi onun sesini eshidende yashadigi sevinc ve ozlemin tesirinden kovrelerek gozleri dolmushdu. Bunu ona bildirmemeye calishsa da titreyen sesi yene onu ele verirdi: Men de senincun cox darixmisham, Ruslan. Men... men hec yaxshi deyilem... Sene ele ehtiyacim var ki..., deyerken onun ehvalini bele sorushmadan ozunu saxlaya bilmeyib aglamaga bashladi.
Ruslan ele ilk sozden onun titreyen sesini eshidib eyni Nermin kimi kovrelib yumrugunu dishleri arasinda bilincsizce sixarken onu dinlemeye de davam edirdi. Indise Nerminin agladigini eshidib gozunde agirlasharaq aniden dushen iki damlani elinin tersi ile silib: Birdenem, aglama, xahish edirem. Aglama. Eshidirsen? Ozunu ele al. Her shey yaxshi olacaq. Bu cetinliye biraz daha dozmeliyik. Sonra ise qovushacagiq bir-birimize )), deyerek zorla da olsa gulumsemeye ve guclu gorunmeye calishib bu hissleri ona da ashilamaq istedi.
Nermin ona derman kimi gelen bu inamli sozleri eshiderken goz yashlari icinde gulumseyerek: Seni sevirem, Ruslan. Sesin bele meni rahatladir. Gor uzunu gorsem nece olardi? Yeqin ki, bu lenete gelmish shish o deqiqe buxarlanib yoxa cixardi ))
Ruslan: Men de seni sevirem, hersheyim. Seni canimdan cox sevirem. Sensiz nece ezab cekdiyimi, nelere qatlandigimi bilmeden her kes meni qinayir, gunahlandirir. Artiq deli olmaq uzereyem. Yalvariram tez sagal, gel ve meni bu ezabdan qurtar, sevgilim.
Nermin goz yashlarini silerek: Sene soz verirem, Ruslan, sagalacam en qisa zamanda... tezlikle gorusheceyik... Sadece meni gozle!..., deyerek artiq danisha bilmeyeceyini anlayib telefonu sondurdu ve yene honkurtu ile aglamaga bashladi.
Ruslan onun ne ucun zengi sonlandirdigini basha

<< 1 ... 230 231 [232] 233 234 ... 261 >>