isti nefesi ile isidirdi yene. Qushlarin, qagayilarin, deniz uzerinden esen xefif mehin tesirile yarpaqlari bir-birine surtulerken xishildayan agaclarin sesi, lepelerin beton seddlere cirpilaraq cixardigi sesle hemahenglik yaradaraq yene Sahile ecazkar bir ambians bexsh edirdi. Insanin ruhunu, meneviyyatini tebietin oz elleri ile yaradib nefesi ile canlandirdigi bu gozel musiqisinden daha yaxshi, daha derinden ne qidalandira bilerdi? Bu suala o da "hec ne" cavabini dushunmeden vererdi eger Nermini tanimasaydi. Ele tanimadigi ucun de her seher buraya gelerek dogma Xezerinin ona bexsh etdiyi bu gozel musiqini dinlemeyi adet etmishdi ozune. Ancaq bir gun her shey aniden deyishdi. Ruslan oz menevi qidasini artiq bashqa bir varliqdan almaga bashlayaraq Xezerine xeyanet etmeli oldu. Ve o gunden etibaren onun ruhunu oxshamaga sadece Nermine qarshi olan sonsuz sevgisi ve mehebbeti muveffeq ola bildi. Lakin yene de Ruslan oz sarsilmaz sedaqet hissine sadiq qalib Xezerine olan sevgisini gostermek ucun her seher ona bash cekmeyi unutmadi son 1 il erzinde de.
Budur o, yene her zamanki skamyasinda eyleshib yosun yashili gozlerini mavi denizine zilleyerek kecirdiyi xosh heyecani, sevinci adeti uzre hec bir soze, ifadeye ehtiyac duymadan onunla paylashirdi. Telefonuna gelen zengle bir anda diksinerek gozlerini mavi boshluqdan cekib ekrana tushladi. Zengin tanimadigi nomreden geldiyini gorunce heyecanla Yes duymesini basib cavab verdi: Alo!
Nermin onun sesini eshiderken gulumseyib: Salam, Ruslan. Necesen? Seni yuxudan oyatmadim ki?
Ruslan gulumseyerek: Birdenem, sensen? Ne yaxshi zeng etdin! )) Yox, oyatmadin. Sesini eshitdim ela oldum. Sen necesen? Catdiniz Istanbula?
Nermin: Men de yaxshiyam, canim, cox sagol. Aha, 15 deqiqe olar catmishiq. Ele yorulmusham ki, novbeti 2-3 saatliq yolu nece dozecem hec bilmirem ((
Ruslan: Caan! Sevgilim, hec ne olmaz, sen guclu qizsan axi. Hem 3 saat nedir ki, senin elinde? Bax birden gelmekden imtina filan edersen ha? Eger ele shey

<< 1 ... 243 244 [245] 246 247 ... 261 >>