calisharsan? Sen bu cesareti haradan tapirsan?
Ruslan: Nermin, mene bu cesareti sen ve senin baxishlarinla ifade etdiyin sozler verir. Senden uzaq durmami heqiqeten isteseydin men indi burada yox, evimde oz ishlerimle meshgul olacaqdim. Menden bunu sen istedin. Ona gore de olanlardan ve olacaqlardan tek meni gunahkar bilme.
Nermin Ruslanin haqqli oldugunu bilirdi cunki hisslerini ondan ne qeder gizlemeye calishsa da bacarmirdi. Indise onun da bunu anladigini gorub nehayet ki, cesaretini toplayaraq dunen ona zeng ederken demek istediklerini dile getirmeye calishdi: Ruslan, sene menden uzaq durmani soyledim cunki menim fikrimi yayindirirdin oz varliginla. Bu ise mene hemin oyrendiyim xeberle sarsildigim ve qarishiq duygular icinde oldugum bir vaxtda yaxshi tesir eden sonra ise bashqa sonluqla biteceyinden qorxdugumcun imtina etmeli oldugum bir munasibet idi. Senin axirinci hereketin ise menim shubhelerimde yanilmadigimi gosteren ve bardagi dashiran son damla oldu. Munasibetimizi sonlandirmaqdan bashqa cixish yolu buraxmadin mene.
Ruslan gulumseyerek: Bes ne ucun sonradan fikrini deyishdin?
Nermin: Mene bu suali verme. Bilmirem
Ruslan: Nermin, cavabini men bilirem. Amma bunu gozlerine baxaraq demek isteyirem. Seni gozleyirem burada. Eger cavabi eshitmek isteyirsense gel, deyim.
Nermin onun sesinin, sozlerinin sehrine qapilaraq bilincsiz shekilde: Gelirem, deyerek telefonu sondurdu ve dayandigi pillekenleri bir-bir enmeye bashladi. O, binadan cixib Ruslani gormezden gelerek sessizce yaxinliqdaki parka dogru getdi. Hava artiq qaraldigindan Ruslan etrafdaki insanlarin ondan shubhelenmeyeceyini bilerek mashindan endi ve parka qeder Nermine yaxinlashmadan onu izledi. Nermin kenarda bir skamya tapib eylesherek onu gozleyirdi. Ruslan ona yaxinlashib gulumseyerek: Nermin, geleceyini bilirdim, deyib onun yanina eyleshdi. Nermin hecne demeden ona baxirdi.
Ruslan: Eshitmek istediyine eminsen?
Nermin: Buyur, seni dinleyirem.
Ruslan: Onda suali yeniden verirem,

<< 1 ... 73 74 [75] 76 77 ... 261 >>