duaya başlayınca hamımız ciddi görkem almışdıq. Axı bu gün, çox heyecanlı bir gün idi. Bu
heyecanlı günde men de özümü qeyri-adi şekilde aparırdım. O böyük günü leyaqetle başa vurmaq
namine men de seher tezden hazırlıq işleri görmeye başlamışdım. Sübh açılan kimi özüme söz
vermişdim ki, evde hamı ile nezaketli davranacağam. Lakin evdekiler yatdıqları üçün bu mümkün
olmadı. Sonra da mektebe gederken imtahandan arxayın olmaq üçün yolda qabağımdan keçen her bir
dilençiye sadağa verirdim. O qeder heyecanlı idim ki, dilençilerin birine beş qepik evezine bütöv bir
manatlıq verdim. Dilençi ağız dolusu mene teşekkür edende, ona qürurla dedim: “Mene teşekkür
etme, Allaha şükür ele ki, o meni bele comerdliye sövq eledi”.
Bu qeder dindarın duasından sonra her halda imtahandan kesilmek qeyri mümkün idi.
Dua sona yetdi. Biz növbeye duraraq imtahan komissiyasının masasına yaxınlaşdıq. Uzun masanın
arxasında yan-yana oturmuş imtahan komissiyasının üzvleri qap-qara saqqallı, sert baxışlı ve qızıl rengli
ziyafet uniforması geymiş müellimlerden ibaret idi. Bütün bu merasim heyecan doğururdu,
baxmayaraq ki, ruslar imtahanda müselmanları çox nadir hallarda keserdiler. çünki biz müselmanların
çoxlu dostu var idi: dostlarımız da eli xencerli ve tapançalı aslan kimi güclü gencler idiler. Müellimler
de bunu çox yaxşı bilirdiler. Telebeler müellimlerden qorxduqları qeder, onlar da telebelerinden
qorxurdular. Müellimlerin çoxu, Bakıya teyinat almaqlarını Allahın bir cezası hesab edirdiler. Çünki,
müellimlere qaranlıq küçelerde hücum edilmesi ve onların sıxışdırılıb döyülmeleri adi bir hal idi.
Neticede ise döyenler namelum qalırdılar. Bele hadiselerden sonra da müellimler teyinatla başqa
yerlere gönderilirdiler.
Bu sebebden de telebe Eli xan Şirvanşir imtahanda riyaziyyat derslerinin cavablarını açıq-aydın parta
yoldaşı Metalnikovun defterinden köçürürdü. İmtahanda iştirak eden komissiya üzvleri başlarını o biri
terefe çevirerek özlerini

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 ... 32 >>