Heydere yaxınlaşdı ve
günahsız gözlerile ona baxaraq dedi: “Ata mene beş qepik ver, şokolad alım. Vermesen riyaziyyat
misallarını başqasının defterinden köçürtdüyünü anama deyeceyem”.
Memmed Heyder xecaletinden qıpqırmızı olmuşdu. O, oğlunun başını yumruqlamış, sonra ata
olduğunu ve oğlunun da eyni mektebde oxuduğunu uyğun bir anda müdire söylememizi bizden xahiş
etmişdi.
Müdirimiz yene soruşdu:
- Yeni, altıncı sinif şagirdi Memmed Heyderin ikinci sinifde oxuyan bir oğlu var?
Beli eledir. O sizden çox üzr isteyir. Memmed Heyder oğlunun da özü kimi bir elm adamı olmasını
arzulayır. Qerb biliyine yiyelenmek hevesi onda getdikce daha geniş vüset alır.
Müdirimiz qıpqırmızı oldu. O, dinmez-söylemez dayanıb, ata ile oğlunun eyni zamanda, eyni
mektebde oxuduqlarının, mekteb qaydalarına zidd olub-olmadığı barede düşündü. Lakin heç bir
qerara gele bilmedi.
Zalın yanından balaca bir qapı açıldı. On yaşlarında bir oğlan uşağı qalın perdeleri yan terefe çekdi,
sonra İrandan gelmiş qara bedenli dörd kor musiqiçilerin elinden tutub onları salona getirdi. Kor
musiqiçiler el-ele tutub salonun bir küncündeki xalının üstünde oturdular. Ellerindeki nadir musiqi
aletleri İranda yüz il bundan evvel düzeldilmişdi.
Feryad eden bir musiqi dile geldi. Musiqiçilerden biri salam veren kimi qezelxan pozası ile elini
qulağına qoydu. Bu, şerq müğennilerinin klassik hereketi idi. Salona bir sessizlik çökdü. Bu defe
korlardan biri heyecanla dolub daşaraq ud çalmağa başladı. Sonra da qezelxan sakit bir sesle, oxumağa
başladı:
“Bir İran xenceri kimisen,
Parlayan yaqut dodaqların
Türk Sultanı olaydım, nikah bağlayardım sene,
İnciler hörerdim, qulac-qulac saçlarına
Ve öper, öperdim topuqlarını
QIZIL TASDA getirerdim,
Ellerimle qelbimi sene…”
Qezelxan susmuşdu. Onun yanında oturan xanende sesini qaldırdı ve böyük nifretle bağırdı:
“Ve her gece
Bir siçan kimi qaçardın
Eyvandan qonşunun evine”
Tamburun qemli sesi etrafa yayıldı. Kamança da hezin bir

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 32 >>