gözümün işıqları Hesen ve Hüseyn (eleyhissalam)-onların ayaqları altında ezilsinler. Camaatın tezyiqi ve sıxımı bedenime zerer yetirdi.

Her iki terefden paltarım cırıldı. Onlar canavardan qorxmuş qoyunlar çobanın etrafına yığışdığı kimi menim etrafıma toplaşdılar. Men de onları qebul etdim. Lakin, çox çekmedi ki, onlardan bir qrupu öz bey`etlerini sındırdılar. (Telhe, Zübeyr ve onların ardıcılları) ve bir hissesi de menim fermanıma itaet etmekden boyun qaçırdılar, (Xevaric) başqa bir hissesi Müaviyenin ardınca düşdüler. Dünya sadelikleri gözlerini qamaşdıraraq onları aldatdı! (Bu metleb «Nehcül belağe»nin 67-ve 92-ci xütbelerinde qeyd olunub.)

Agah olun, and olsun Allaha, eger hüccetin tamam etmesine sebeb olan camaatın bey`eti olmasaydı, (hemçinin),

Bu zaman İraq ehlinden bir nefer yerinden qalxıb Eli (eleyhissalam)-a bir mektub uzatdı (be`zileri deyir guya o mektubda be`zi suallar yazılmışdı ki, Eli (eleyhissalam) onlara cavab versin). Eli (eleyhissalam) mektubu oxumağa başladı. O mektub oxuduğu vaxt Eli (eleyhissalam)-ın meclisini qaynar sükut bürümüşdü. Camaat Eli (eleyhissalam)-ın söhbetinin ardını gözleyirdiler. Bu zaman Abdullah ibni Abbas böyük İslam alimlerinden biri Eli (eleyhissalam)-ın öz sözünü kesmesini hiss edib dedi. «Ne qeder gözel olardı ki, öz söhbetinizi davam etdiresiniz?!.»

İmam Eli (eleyhissalam) cavabında buyurdu:

Heyhat, ey ibni Abbas.

«Bu böyük ürek yanğısı idi ki, alovlandı da söndü.»

İbni Abbas deyir: And olsun Allaha heç bir zaman bu danışıq kimi bir söze heyfslenib qemgin olmamışdım ki, iş pozanların işi İmam istediyini beyan etmesin qoymadı. («Nehcül belağe», xütbe 3)

Belelikle Eli (eleyhissalam)-ın xilafet ve rehberlik mes`uliyyetini qebul etmekde meqsedinin iki mövzu olmasını derk etdik.

1-Zalımların zülmünün qarşısını almaq.

2-Mezlum ve müstez`efleri (zeif) himaye etmek.


DÖRDÜNCÜ HEKAYE




SİYASİ MÖVQE



İslam Peyğemberinin vefatı, elece de Beni-Seqife macerası ortaya çıxdıqdan sonra

<< 1 2 [3] 4 >>