gülümsedi.Başını bulayıb yaxınlaşdı.Qadınla özlerini itirmişdiler. -Ne baş verib? Xahiş edirem, menden çekinmeyin! Buyurun, Seide xanım, eşidirem sizi. -Eslinde bir nefer cavan oğlan qapını döyüb sizi soruşdu.Kerim evde deyildi. Biz qapını açdıq ve... -Ve?!Kim idi o adam? -Oqtay...Soyadı yadımda qalmadı nedense...Amma, xanım, üzü ele qorxulu idi ki!!! Sanki bu adam cehennemden gelmişdi.Biz ikimizde quruyub qalmışdıq...O, 2-ci defe sizi soruşanda artıq özümüze qayıtdıq.Dedi ki, bu paketi size verek,-deyib stolun üstündeki paketi gösterdi. Humay stola yaxınlaşıb paketi eline götürdü. -Ne vaxt gelib? Saat neçede? -Günorta olardı...Xanım, eger isteyirsinizse, polise xeber vere bilerik,-Seide qurumuş dodaqlarını yalayıb dedi. -Yox, lazım deyil, -deyib pillekanla yuxarı çıxmağa başladı. Otağına girib qapını bağladı.Elindeki paketi stolun üstüne qoydu.Dikdaban ayaqqabılarını çıxardıb bir kenara atdı.Stolun arxasına keçerek eyleşdi.Paketi açmağa başladı. İçinden bir sürü kağız parçası töküldü.Humay çaşqın baxışlarla kağızlara baxırdı.Kağızlardan biri eline götürüb oxumağa başladı.Göz bebekleri böyümeye başladı. Bu kağızlar holdinqin keçmişini eks etdirirdi.Humay diger kağızlara nezer saldıqca buna daha da emin olurdu. Qapının döyülmesi ile kağızlardan ayrılması bir oldu. -Girin! Seide qapının ağzında dayanıb udqundu. -Seide xanım, eşidirem. -O adam...yeni...Oqtay bey... sizinle danışmaq isteyir, Humay xanım...Ne deyim?! Qadın resmen qorxmuşdu.Kağız kimi ağappaq olmuşdu. -Gelirem indi,-deyib kağızları bir yere yığmağa başladı. -Baş üste, Humay xanım,-udqunub dedi. Seide qapını bağlayıb aşağı düşmeye başladı.Humay kağızları siyirtmeye qoyub ayağa qalxdı.Ev ayaqqabısını geyinib otağından çıxdı.Pillekanlarla aşağı düşüb zala keçdi.Seide elinde telefon tutmuşdu.Titreyirdi.Telefonu Humaya uzatdı. -Gede bilersiniz, Seide xanım. -Nece isteyirsiniz, Humay xanım,-titrek sesle deyib metbexe terfe addımladı. -Alo?! -Axşamınız xeyir, Humay xanım.-Oqtay soyuq ses tonu ile danışmağa

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 213 >>