ki, nese baş verib.Göz yaşlarını elinin ters ile silib soruşdu:
-Ne oldu? Kimdir?
-Humay, seni eve aparmalıyam...
Oqtayın sesindeki telaşı hiss eden Humay onun gözlerinin içine baxdı.
-Men de seninle gelirem.
Humayın eminlik ve qetilikl danışması Oqtayın narahatçılığını artırırdı.Tez-tez ekrana vaxırdı.ZEbg ara vermeden çalınırdı.
-Axı kimdir?Qedir?
-Yox!...Aygün...Yazıq qızın başı yene derddedir...
-Humay heç ne başa düşmedi.
-Aygün?...Men hele bu ygün meselesini başa düşmemişem...
-Humay, xahiş edirem, eve get!
-Getmirem!...Senin başına ne gelibse, menim ucbatımdan gelir...Men axmaq kimi bunu indi anlayıram...Sen atanın qisasından daha çox meni qorumaq üçün onlarla işbirliyi qurursan...
Oqtay ağzını açıb nese demek isteyirdi ki,telefon zengi daha süretle çalındı.Oqtay esebilikle zengi qebul etdi.
-Eşidirem, Aygün!...Ne?!...Ne danışırsan sen?!...İlahi!...Yaxşı, yaxşı...
Humay Oqtayın esebilikle danışmasını hiss eledi.Ne qeder soyuqqanlı olsa da bir insan idi sonunda.
-Men de gelirem
Oqtay şok oldu.Böyümüş özlerini Humaya zilledi.
-Ne dedin sen?
-Eşitdiyini,Oqtay...Men de gelirem...
Oqtay onun qerarlı gözlerine baxanda bir söz deye bilmedi.Başını qaldırıb aya baxdı.Gözlerini yumdu.Derinden nefes aldı.Gözlerini açıb Humaya baxdı.
-Yaxşı...
Oqtayın yumşaq sesini eşidende Humayın dodaqlarında mesum tebessüm peyda oldu.Yaxınlaşıb gözlerine baxdı.
-Senin haqqında çox sözler gezirdi...Birisine de inanmırdım...Amma indi sene inanıram...Heç kim bele addım atmazdı, sen atdın...Heç kim yanmış üzle cemiyyet arasına çıxmağa cehd etmezken sen etdin...
-Uşaqlıq yalanımın bedelini ödeyirem, Humay...Bu nece hissdir, anlamıran...Her gece vicdan ezabı yatmaq, her seher vicdan ezabı ile oyanmaq nedir bilmirsen...Heç bilmeyini de istemirem...
Humay onun bozaçalar gözlerine baxdıqca içi yanırdı.
-Gedek?!...
-Humay, xahiş edirem, evine qayıt...Sen Aygünü tanımırsan..Onun psixologiyası tamamile pozulub, yaddş pozğunluğu yaşyır...Dünen ne yeyib, ne deyib, bugün

<< 1 ... 99 100 [101] 102 103 ... 213 >>