zorlama!...Senden kiçik ola bilerem,amma bu onu demeye esas vermir ki, menimle axmaq kimi davranasan!...
-Ruslan, meni rahat burax!
Resulun qışqırığından Ruslan diksinib hirsle qardaşına baxdı.Resul keysiz kimi başını arxaya qoyub gözlerini yumdu.
-Resul, sene axırıncı defe deyirem!...Eger Humayı incitsen, özünü ölmüş bil!....Oqtayla bağlı bilinmeyen bütün meqamları tökecem ortaya...Yanan da sen olacaqsan!....Aydındır?!...
Resul gözlerini açıb Ruslana baxdı.Nifretle soruşdu:
-Sen kimin terefindesen ümumiyyetle?!...Qardaşının, yoxsa düşmeninin?!...
-O düşmen adlandırdığın adama heyatını borclusan, Resul!...Unutmusan deyesen?
Rusıanınkinayeli danışığı Resulu cin atına mindirdi.Hirsle ayağa qalxıb deli kimi gezmeye başladı.
-Axı niye?!...Niye menim heyatımı o xilas etdi?!...Niye?!...
-Niye???...Niye o, seni ölmeye qoymadı????...Resul, sen ağlını itirmisen,nedir?!...Özüne gel artıq!!!
Ruslan bunu deyib zalı terk eledi.Resul diz üste çöküb ağlamağa başladı.
-Axı niye???...
* * *
Onlar artıq Aygünün evinde idiler.Aygünün deliliyi tutmuşdu sanki. Tez-tez ayağa qalxıb ruh kimi otaqda gezirdi.Oqtayla Humay ona baxırdılar.
-Oqtay, bu qıza ne oldu bele?...Niye bu haldadır?!....Menim tanıdığım Aygün yodur daha!...
-Sakit ol, Humay...Aygün, eşidirem!...Meni niye çağırmısan?...
Aygün onlara yaxınlaşdı.Humayın üreyi ağrıdı.Aygünü bu halda görmek istemirdi.Aygün dodaqlarını gemirmeye başladı.Gözleri dolmuşdu.
-Off!...Aygün, menim eseblerim daşdan deyil!...Ne olub?...
-Şeyyyy...Oqtay, men seni sevirem...
Bir anlıq dünyada heyat adlanın mövhum dayandı sanki.Humay şok olmuş veziyyetde Aygüne baxırdı.Aygün mesum baxışlarla Oqtay baxıb susurdu.Oqtay daşa dönmüşdü.
-Sen ne dedin?!...
-Düz eşitdin...
Aygün bunu deyib onunla üz-üze dayandı.Mesum baxışları ile onun gözlerinin içine baxmağa başladı.Oqtay soyuq baxışlarla ona baxıb gözlerini yumdu.
Humayın gözleri dolmuşdu artıq.Eli ile ağzını qapadıb evden çıxdı.Pillekanlardan qaçaraq küçeye çıxdı.Oqtay Aygüne sert

<< 1 ... 101 102 [103] 104 105 ... 213 >>