idi.Oqtayın nefesini üzünde hiss edende gözleri ixtiyarsız olaraq yumuldu.Oqtay daha da yaxınlaşıb onu berk qucaqladı.
-Oqtay...-sesi titredi.
-Sus...Yalvarıram...Sus...
Humay da gücsüz qollarını qaldırıb onu qucaqladı.Gözünden süzülen yaş damlaları onun penceyininin üstüne düşürdü.
-Ağlama, yalvarıram..
Oqtay Humayın üzünü elleri arasına aldı.Humayın göz yaşları dayanmaq bilmirdi.
-Axı...niye?...
-Humay, yalvarıram...Sus...Onsuz da yaralıyam...
-Oqtay, niye men?!...Niye?!...
-Senin gözlerindeki o mesumluq menim ağlımı başımdan almışdı onsuz da...
-Nece?!...Oqtay, yalvarıram, danış...Nolar...
Oqtay udqunubun Humayın gözlerine baxdı.
-Oqtay?!...Ne oldu sene?!
Humay telaşlanmışdı.Çünki Oqtayın gözlerindeki ağrını, kederi, acını göz yaşları ile beraber gördü.
10 İL EVVEL...
-Selim emi, axı niye???...
-Off yaa...Oğlum, ne niye?!...
-Niye atam bu barede susdu?!...
-Susmaq?!...Oqtay, men atanı çox yaxşı tanıyıram..
Oqtay gözü az qala kellesinden çıxırdı.Eesbini güc-bela ile boğdu.
-Yeni?!...
-Ramil bütün faktları bir yere toplamaq isteyirdi...Qedirin bütün cinayetlerini...
-Axı atam bunu nece başa düşüb?!...
-Bilmirem...Men de şübhelendim, amma axıra qeder getmedim!...Axmağam men!...Dostumu qoruya bilmeyecek qeder eclafam!...Ailemi tehlükeye atacaq qeder keyem!...Axı niye?!...Niye?!...Niye men o lenetegelmiş senedleri imzalayarken o detala fikir vermedim?!...NİYE?!..
Selim bunu deyib hirsle stula çökdü.Oqtay anlaşılmaz baxışlarla elindeki qovluğa baxırdı.Gözleri sanki çuxura düşmüşdü.Boğazı qurumuşdu.Dodaqlarını yaladı.
-Meni gönderin!...
Selimin gözleri dehşetden böyümeye başladı.Yerinde dik atıldı.
-NE?!...
-Doğru eşitdiniz,Selim emi! Meni gpnderin o lenetegelmiş holdinqe!...Belke men öyrene bildim niyeleri...
-Oğlum, menden bunu isteme!...He, etiraf edirem, atanı qoruya bilmedim, günahkaram, amma bunu menden isteme!...
-Niye?!...Vicdan ezabı çekirsiniz deye?!..Lazım deyil mene sizin vicdanınız!...Siz de, atam da bunları polislere

<< 1 ... 106 107 [108] 109 110 ... 213 >>