gözlerinden yaş damcılanmağa başlandı.
_Yox!...Yox,yox, yox!!!...Oqtay bele adam deyil!...Menim xilaskarım...Menim atamla qardaşım...Menima rxam ve dayağım...Sen bele insan deyilsen,Oqtay...Qoy dünya ayaqlarıma qapansın, inanan deyilem!...
Fuadın elindeki qovluq sürüşüb yere düşdü.
-Men seni xilas edecem,qardaşım....Neyin bahasına olursa olsun!...
* * *
Humay baxışlarını Pqtayın gözlerinden ayıra bilmirdi.Oqtayla nefes qeder yaxın idiler.
-Oqtay..
-Eşidirem...
-Niye?!...
-Sus, Humay...Yalvarıram, sus...
Aygünün qaça-qaça onlara teref gelmesi ile yerinde dayanması bir oldu.Gözleri dolmağa başladı.Elleri ile ağzını tutdu.Gördüyü menzere onun qelbine iyne kimi sancılırdı.Astaca, gözüyaşlı, onlar baaxa-baxa geri qayıtdı.
-Aygün meselesi nece olacaq?
-Men onu sevmirem,Humay...
-Bilirem, amma senin bildiyin nese var ki onu qoruyursan...Neyi bilirsen, Oqtay?..Sen bu qelbin daha nelere tab getirib?!..
Humay danışdıqca göz yaşları süretlenirdi.Oqtay elinin tersi ile onun göz yaşlarını sildi.
-Aygün bilir...
-Bilir?!...Neyi bilir?...
-Meni...
-Seni?!...Oqtay, yalvarıram...
-Yalvarma...
Oqtayın sert danışığı Humayı azacıq özüne qaytardı.Oqtaydan aralanıb göz yaşları sildi.Oqtayın gözlerinin içine baxdı.
-Neyi bilir?
-Menim başıma gelenlerde esl sebebkarı...O maşında o olmalı deyildi...Bu sehv idi...
-Oqtay, adam dili ile danış...Neyi nezerde tutursan?...
-Qedirin evvelki sürücüsü Qediri şantaj edirdi.Qedri de onu aradan qaldırmağa qerar verdi.Bir neferi çağırdı.
-Kimi?
-Tanımıram...Amma Qedire yaxın biri idi....O adama lazimi tapşırılarını verdi.O da razılaşdı.Ölüm hadisesi qeza kimi qeleme verilmeli idi....Aygün bilmeden o maşında eyleşdi...O adam ne qeder çalışdısa, Aygünü çıxarda bilmedi...
-Oqtay, axı niye her şeyi başa salma qistemirsen?!...
-Çünki istemirem...Humay, menim neler yaşadığımı bilmirsen....
-Oqtay..
-Humay, mene bele baxma...
-O zaman danış...Her şeyi...Bilmeye haqqım var...
-Aygün o adamın yanında çalışırdı.Nedense

<< 1 ... 111 112 [113] 114 115 ... 213 >>