şübhelenmişdi...Humay, belke bu meseleni bağlayaq?!...Her defe düşünende beynim dumanlanır...
-Oqtay, men senin başına gelenleri bilmek isteyirem..
-Bilmesen yaxşıdır...Sen tesevvür ede bilmezsen bütün bunları yaşamaq ne demekdir...
Humayın gözleri tezeden doldu.Oqtay elini onun üzünde gezdirdi.Astaca onun üzünü özüne teref yaxınlaşdırdı.
-Ağlama..
Oqtay Humayı berk qucaqladı.
-Men eve isteyirem,Oqtay...
-Gedek...
-Bes Aygün?!...
Humay cavab ala bilmedi.Oqtay soyuq baxışlarla onu susdurdu.
-Yaxşı, gedek...
Oqtay Humayın çiyinlerini qucaqlayıb maşına teref getmeye başladı.
* * *
Seher hamı üçün bir cür açılmışdı...
Humay çarpayıdan qalxmaq istemirdi.Dizlerini qucaqlayıb başını dizleri üste qoymuşdu...
Sunay tez-tez pencereye nigaran baxışlarla baxırdı...
Oqtay Fuadın ayılmasını gözleyirdi...
Qedir hiyleger tebessümle kabinetinde eyleşmişdi...
* * *
-Fuad, oyan!
Fuad gözlerine düşen gün işığından gözlerini açdı.
-Oqtay?!...
Oqtay onun ne demek istediyini başa düşdü.Gece eve gelende qovluqları açıq,Fuadın ise yatağında uzandığını görmüşdü.
-Sen...
-Men ne, Fuad?!....Narahat olma, divanda yatmışam...Eşıdırem seni...
-Esl men seni eşidirem, Oqtay!...Senin qanunsuz işlerle ne elaqen var?!...
-Fuad, sen kimsen ki, menim işlerime burun soxursan?!...
Fuad qızmış aslana döndü.Çarpayıdan qalxıb Oqtayın qarşısında dayandı.Hirsinden az qala partlyırdı.
-Kimem?!...Oqtay, esl sen kimsen?!...Sen menim tanıdığım adamsan?!...Meni ölümden xilas eden, adam olmaq çaba gösteren, meni men eden sen deyilsen?!...
-İlahi!...Fuad, sonra?!...
Oqtayın soyuqqanlılığı, sertliyi Fuadı cin atına mindirdi.Onun yaxasından tutub hirsle divara çırpdı.
-Sonra?!...Sene sonrası lazımdır?!..Meni adam eden biri gedib özünü cehenneme atır!...
Oqtay onun qızarmış gözlerine baxdı.Fuadın ellerini yaxasından sert hereketle çekdi.
-Sene deyende ki, bütün bunları bilende mene nifret edeceksen, inanmırdım!...Bes indi?!...
-Yox!...Yene de inanmıram!...Dünya dağılsa da

<< 1 ... 112 113 [114] 115 116 ... 213 >>