Raafiq ayağa qalxıb kabinetden çıxdı.
-Nese başa verib, Qedir müellim?!
-Yox...Nese baş vermelidir ki?!...
Qedirin kinayeli danışığı Oqtayın nezerlerinden qaçmadı.O da qarşılığında kinayeli gülümsündü.
-Niye de olmasın,Qedir müellim?!...
"Sen hele oyununu oyna,Oqtay!...Men sene gösterecem!"
"Meni heç tanımırsan,Qedir!...Seni bir anın içinde bitirerem!...Humayın qerarını gözleyirem sadece....Gerisi menlikdir!..."
Oqtay da, Qedir de bir-birlerine kinayeli gülümsündüler.
-Qedir müellim,meni niye çağırmısınız?!..
-He, o mesele...Eyleş!...
Oqtay eyleşende sanki onu ilan vurdu.Eli ile üreyini tutdu.
-Yene ne oldu?
Qedirin acı dolu kinayeli sualı Oqtayı az qala özünden çıxartdı.Soyuqqanlılığı sayesinde özünü saxladı.
"Cehenneme olub!...Mene yaşatdıqlarının hesabını ödetdirecem sene!"
"Oqtay, senin kimisi biri niye taktika deyişdirmelidir axı?!"
-Deyirem ki, üreyin..
-Her şey qaydasındadır,Qedir müellim!-keskin çekilde onun sözünü yarımçıq kesdi.-Ne isteyirsiniz?!...
Qedir yene kinayeli gülümsündü.
-Demeli bele,Oqtay...Sene verdiyim senedler hara yoxa çıxıb?!...
-Heç yere!...Elimin altındadır,Qedir müellim!...
-Lap yaxşı!...Rafiqin itirdiyi senedler harada tapıldı sence?!...
-Kabinetinde...
-Haradan bilirsen?!
-Onun kabinetine girende gözüme sataşmışdı...Evveller mene ele geldi ki, xeyal görürem, amma sonra...
-O zaman niye niye demedin?!...
-Neyi demedim?!...Qedir müellim, siz meni az qala oğurluqda ittiham edirdiniz...Eger unutmamısınızsa!...Narahat olmayın, içine baxmamışam...
"Onsuz da bilirem içindekileri..."
* * *
-Oğlum, bu haldır?!
Kamalın sesi evi bürümüşdü.Ruslan atasının sesini eşidib celd aşağı düşdü.Resul içkiden artıq özünde deyildi.Divanda halsız halda uzanmışdı.Gözlerini tavana zilleyib deli kimi gülürdü.Divanın etrafi boş şüşeler ile dolu idi.Ruslan gördüklerinden dehşete geldi.Kamal sanki ruhsuz beden kimi idi.Key kimi Resula baxırdı.
-Ata...Sen get..Onunla men danışaram...
Kamal arxaya çevrilib Ruslana baxdı.Ruslan

<< 1 ... 114 115 [116] 117 118 ... 213 >>