atasının gözlerindeki kederi göz yaşı ile birge gördü.
-Ata, sakitleş,-deyib onu berk qucaqladı.
-Oğlum, men...men...artıq döze bilmirem...Humayı yaxşı tanıyıram...
-Bilirem, ata...Sakitleş....
"Off, Resul!...Senin bu deliliyin ne vaxt bitecek axı?!..."
-Ata, senin işin var..Get...Men qardaşıma baxarm, narahat olma...
-Yaxşı, amma...
-Ata, xahiş edirem, ağlama...Qulluqçulara de ki, gelmesinler....İkimiz olacağıq evde...
Kamal elinin tersi ile göz yaşlarını sildi. Resula yaxınlaşıb elini alnına qoydu.
-Menim balam...Axı niye?!...
Alnından öperek zaldan çıxdı.
-Off,Resul...Sen ne vaxt ağıllanacaqsan axı?!...
-Russllaaaaaannn...
-Anqırma eşşek kimi!...Burdayam...
Resul divanda qalxıb eyleşdi.Başını elleri arasına aldı.Baxışlarını döşemeye dikdi.Ruslan başını hirsle bulayıb onun yanında eyleşdi.Resul birden deli kimi gülmeye başladı.
-Ya Rebbim!...Sebr!...Resul, özüne gel artıq!!!
-Men?!
-Yox bir-men!!!
Ruslan ise gülmeyinde idi.Ayağa qalxıb gezmek isteyende yıxıldı.
-İlahi!...Resul, ağlını başına yığ!
Ruslan ayağa qalxıb Resulun yanına geldi.Onun qolundan tutub ayağa qaldırdı.
-Ruuuusssslllaaaaann...
Resul ona baxıb başını hirsle yelledi.Qardaşını güc-bela ile divana uzandırdı.
-Ruuuussslllaaaannnnn...
-Eşidirem!...
-Oqtay menden ne isteyir axı?!...
-Heç ne..Oqtay senden heç ne istemir,qardaşım...Sen ondan isteyirsen... 10 il evvel istediyin kimi...
Resul gözlerini açıb Ruslana baxdı.
-Niye?!...Niye, Ruslan?!...
-Ne niye?!
-Niye o menim heyatımı xilas etdi?...
-Resul, bu ne axmaq sualdır?!...
-Men istemedim...Başa düşürsen, ya yox?!...İs-te-me-dim!...Amma o her şeye reğmen meni xilas eledi...
-Bir deqiqe!...Men neyi bilmirem?!...
-Men yaşamaq istemirdim, amma o yaşatdı meni...
Resul bunu deyib Ruslana baxdı.Ruslan onun baxışlarında neler görmedi...
* * *
-Nergiz, belke menimle danışasan?!
Nergiz ise qabağındakı boşqaba gözünü zilleyib susurdu.Humayy elini onun elinin üstüne qoydu.Nergiz başını qaldırıb peşman baxışlarla Humaya

<< 1 ... 115 116 [117] 118 119 ... 213 >>