qucaqladı.
-Ağlamayın, Sunay xanım...
İkisi de bir-birlerine sarılıb sessizce ağlamağa başladılar.
Humay key kimi ayağa qalxıb metbece teref addımladı.Gördüyü menzere onu bir daha ağlatdırdı.Sanki üşüdü.
Bu vaxt çalınan darvaza zengi her üçünün de teeccübüne sebeb oldu.Humay tez özüne gelib göz yaşlarını sildi.Kerim baba darvazanın qapısını açdı.
-Fuad?!...
-Beli, menem...İçeri keçe bilerem?!....
-He, keç, menim balam...
Fuad ayaqlarını gücle dayandığı yerden qopardıb içeri girdi.Humay qapını açıb ağzında dayanmışdı.
-Sunay xanım, Fuad gelib...
Sunayı sanki ildırım vurdu.Bütün bedeni titremeye başladı. Nergiz onun çiyinlerini qucaqladı.
-Sakitleşin,Sunay xanım...
Fuad gelib Humayın qarşısında dayandı.
-Salam,Humay..Üzr isteyirem,Humay xanım...
-Mene sadece Humay de...
-Yaxşı, -deyib içeri girdi.Sunayın yanında Nergizi görende nefesi kesildi.Nergiz bunu anlayıb Sunayla Fuadı tek buraxdı.Humaya yaxınlaşdı.
-Humay, gel çıxaq...
-Yaxşı...Bir deqiqe...
Humay celd çantaları divanın üstünden götürdü.Birisini Nergize uzatdı.
-Gedek...
Her ikisi Fuadla Sunaya baxıb evden çıxdılar.
* * *
-Buyurun, doktor,-deyib eyleşdi.
Yaşlı hekim elindeki dosyeye baxıb udqundu.
-Doktor, menim sebrimin serhedleri var...Ne olub axı?!...
-Oğlum,-sesi titredi.-Tecili emeliyyat olunmalısan!
Oqtay oturduğu yerde daşa döndü.Buz kimi soyuq baxışlarını divardan aralayıb hekime baxdı.
-Yox!...
-Ne yox, oğlum?! Senin ağlı başındadır ümumiyyetle?!...
-Men buna layiqem,doktor...Bacı-qardaşımı söylediyim yalan ucbatından itirdim, bu da menim cezam!...
-İlahi!...Oğlum, sen bu üzle yaşaya bilmezsen! Sene o vaxt da dedim, indi de deyirem: 10 ilden çox yox!...Hele üstelik üreyinle bağlı problemler bire beş artıb!...
-Doktor, kifayetdir dedim!
-Ya Rebbim!...Oğlum, sen ne isteyirsen bes?!...Seni sevenleri heçmi düşünmürsen?!
-Meni sevenler?!-kinayeli gülümsündü.
Oqtay azacıq eyilib dizlerini qıçlarının üstüne qoydu. Başını elleri arasına aldı.Baxışlarını döşemeye zilleyib

<< 1 ... 122 123 [124] 125 126 ... 213 >>