başladı.
-Bilmirem,Nergiz...Bilmirem...İçimde bir ağrı var sanki...
-Sen Oqtaya qarşı boş deyilsen...
Humay gözlerini yumdu.Göz yaşları qapalı gözleri arasından yanağına doğru süzleye başladı.
-Humay...
-Nergiz, men onu tanıdıqca ona daha da bağlanıram...Bilmirem niye?!...
-Humay, sen onu sevirsen?...
Humay gözlerini açdı.
-Onun insanlığı ile tanış olandan sonra onu sevmemek imkansızdır,Nergiz...Men indi başa düşürem...
-Neyi, canım menim?...
-Fuadı...Niye onun ynında olduğunu....Niye özünü ona borclu hiss edir...Çünki insan kimi insandır...Onun bu terefini görmemek üçün kor olmaq lazımdır...Aygünün ona aşiq olması...
-Aygün?!-Nergiz teeccüble onun sözünü yarımçıq kesdi.-O qız da haradan çıxdı?!
-Bilmirem, Nergiz...Amma onu tanıyıram...Uşaqlığım onun yaşadığı mehellede keçib....Onunla bir oynamışıq...
-Onu başa düşdüm de...Oqtayla bağı nedirr?!...
-Demir ki...Demek istemir...
-Axı niye?!...
-Bilmirem...
Humayın göz yaşları dayanmaq bilmirdi.Nergiz başını Humayın ççiynine qoydu.
-Humay, bilirsen,Fuad da onun kimidir...Onun da özünemexsus insanlığı var...Men axmaq kimi onun deyerini görmedim, bilmedim...Amma indi peşmanam...Kaş ki...Kaşki onu dost kimi yanımda görerdim, amma düşmen kimi mene nifret etmesini görmeyeydim...
-Oqtayın gücü haqqında çox şey eşitmişdim, amma inanmırdım...
-Fuad menden qisas ala bilerdi, amma almadı...
* * *
Oqtay maşını evine yaxın saxlatdırdı.Maşından enib eve doğru addımlamağa başladı.
10 İL EVVEL...
-Selim emi, men cavabınızı hele çox gölzeyecem?!
Selim Oqtayın kinayeli sualından diksindi.
-Oğlum, axı niye menden bele amansız qerar gözleyirsen?!...
-Amansız?!
Kinayeli soruşub deli kimi gülmeye başladı.Selim onun halını ürek ağrısı ile izleyirdi.
-Bravo, Selim emi...Bravo!...Atamı amansız qerara mehkum ederken heç düşünmediniz, amma meni düşünürsünüz...Çox gülmelidir, Selim emi...
-Oğlum, men sadece...
-Susun!-sesini qaldırdı.-Men danışıram indi, Selim emi, siz yox!...Menimle razılaşmaqdan başqa çareniz

<< 1 ... 124 125 [126] 127 128 ... 213 >>