yoxdur...Qebul edin bunu!...
Selim qarşısında dayanmış cavan ve yaraşıqlı oğlana baxıb udqundu.
-Yaxşı!...
-Ne yaxşı,Selim emi?!-acı kinaye ile soruşdu.
-Sen nece isteyirsense, ele de olacaq!...Amma...
-Heç bir "amma" yoxdur!...Aydındır?!
Selim onun nifretden alışıb gözlerine baxanda qorxdu.
-Her şeyi bilmek isteyirem, Selim...Eşidirsiniz?!...Her şeyi!...Holdinqin idare olunması ile bağlı her şeyi...
* * *
-Qedir, eger sen-sensense, Oqtay da Oqtaydır!...
-Rafiq, narahat olma!...
Rafiq Qedirin rahat danışmasını anlamayıb hirsle başını buladı.
-Qedir, özüne bu qeder güvenme!
-Esl o, özüne bu qeder güvenmesin,Rafiq!...Meni hele tanımır...Neler ede bileceyimi bilmir...
-Doğrudan?!...Niye bu qeder eminsen özüne?!...Oqtayın en zeif nöqtesini tapmamışıq hele,Qedir!...
-He...10 ildir ki, tapmamışıq...
* * *
Fuadla Sunay divanda oturub bir-birlerine baxırdılar.Kerim baba ayaq üste dayanıb onları seyr edirdi.Sunay elini oğlunu üstünde gezdirmek istese de buna risk etmirdi.
-Fuad, bes o qadın?!
Sunay suallarını çekine-çekine verirdi.Kerim baba bunu görürdü.
-Mehriban xalanı deyirsiniz?!...
-He...
Fuadın üzünde güller açıldı sanki.
-Oqtayın ayaqda durmasına kömek etdi...Mene de çox şeyi öyretdi...
Sunayın göz yaşları dayanmaq bilmirdi.Sessizce ağlayırdı.
-Xahiş edirem,ağlamayın...
Fuad onu bağrına basdı.Sunay ellerini oğlunun boynuna doladı.
-Balam...Meni balam..
Sunay ellerini Fuadın üzünde gezdirmeye başladı.Fuadın da gözleri dolmağa başladı.Sunayı barmaqları ile onun göz yaşlarını silib ağlayaraq dedi:
-Ağlam, balam...Yalvarıram, ağlama...
Fuad ellerini qaldırıb Sunayın göz yaşlarını sildi.
-Ağlamayın...
Kerim babanın da gözleri dolmuşdu.Qapının açılması ile diqqetler oraya yöneldi.Seide qızı Günayla qayıtmışdı.Ellerinde 2 balaca sellofon torba var idi.Fuad tez ayağa qalxıb onların ynına geldi.Ellerindeki torbaları götürüb metbexe apardı.
Seide Günayla teeccüble bir-birlerine baxırdılar.Sunayın gözleri gülürdü.Kerim baba inamlı terzde

<< 1 ... 125 126 [127] 128 129 ... 213 >>