Oqtay xilas edib...
Humayı sanki ildırım vurdu.Nefesi çatışmadı.Göz yaşları tekrar yanaqlarına süzülmeye başlandı.Ruslan mezlum halda ona baxırdı.
* * *
Oqtay maşını holdinqin qarşısında saxlatdırıb endi.Holdinqin binasına baxdı.
"Qedir, eger sen düşünürsen ki, men senin teqiblerinden xebersizem, onda çox böyük sehve yol verirsen!...Men senin nelere qadir olduğunu çox gözel bilirem, amma sen hele de meni tanımırsan, Qedir Süleymanov!...10 ildir ki, tanıya bilmirsen!..."
Oqtay gözlerini yumub holdinqe girdi.
-Oqtay bey...-genc qız qorxa-qorxa söze başladı.
-Yene Qedir müellim?!-sert şekilde sözünü kesib soruşdu.
-Beli, Oqtay bey...-Genc qız udqunub dedi.
"Ya Rebbim!..."
Oqtay derinden nefes alıb yuxarı qalxmağa başladı.Qedirin kabinetine yaxınlaşdı.Katibe ona baxıb udqundu.Qapını açdı.
-Qapını döymek yoxdur?!...
Qedirin kinayeli danışığına qarşılıq olaraq kinayeli gülümsündü.
-Xeyr, Qedir müellim, yoxdur...Siz her defe meni lazımsız meselelere göre istediyiniz vaxtda çağıracaqsınızsa, men de istediyim kimi bu qapıdan girib çıxacam!
Oqtayın sert cavabından Qedir azacıq tutuldu.Oqtay gelib eyleşdi.
-Yaxşı, Oqtay, nece isteyirsen!...
-Eşidirem, Qedir müellim!...
-Mallar hazırdır...
-Bilirem...
-Bilmekle her şey hell olunmur...
"Yanılırsan, Qedir...Çox şey hell olunur..."
"Senin meqsedin nedir, Oqtay?!...Görürem ki, atanın qisası seni evvelki qeder maraqlandırmır..."
İki hiyleger insan...
İki düşmen...
* * *
Fuad celd qazı yandırıb qazanı qazın üstüne qoydu.Kerim baba onun halına baxıb gülümsünürdü.Sunayın göz yaşları yeniden dolmuşdu.Amma bu defe sevinc göz yaşları idi.
Seide Günayı qucaqlayıb gülümsünürdü.
-Ay bala, qoy görek...
Kerim baba bunu dese de, eslinde sevinirdi.
-Xeyr, Kerim baba...Yoxsa Oqtay meni bağışlamaz,-deyib gülümsündü.
-Oqtayı yaxşı tanıyırsan deyesen...
Kerim baba bunu deyib celd Fuada baxdı.Fuad sanki daşa dönmüşdü.Sunayın üreyine iyne sancıldı.Yaxına getmek isteyirdi ki, Kerim baba ona dayanmaq işaresi

<< 1 ... 127 128 [129] 130 131 ... 213 >>