buraxırsan?!..."
Çalınan telefon zengi onu azacıq özüne qaytardı. Elinin tersi ile göz yaşlarını silse de, dayanmadan axırdı.Celd stola yaxınlaşıb telefonu qaldırdı.Ekrana baxanda sanki nefesi kesildi.Gözlerini yumub derinden nefes aldı. Gözlerini açıb zengi qebul etdi.
-Oqtay...Eşidirem...
-Humay...Sene ehtiyacım var...
Humay Oqtayın sesinin titrediyini hiss eledi. Sanki üreyi yerinden çıxacaqdı.İxtiyarsız halda eyleşdi.Derinden nefes aldı
-Oqtay, nese olub?...Sesin niye bele gelir?...
-Yorulmuşam,Humay...Yorulmuşam...Savaşmaqdan yorulmuşam...
-Hardasan indi?!...
-Parkda...Hemişeki parkda...
Oqtayın sesi Humayın qelbini incidirdi.
-Gelirem indi,Oqtay...Heç yere getme, yaxşımı?!...
Oqtay dirseklerini dizlerinin üstüne qoyub başını elleri arasına almışdı.Humay onun halını uzaqdan izleyende üreyi ağrıdı.Gözünden süzülen damcılar yanağına islatdı.
Addımlarını süretlendirdi.
-Oqtay...
Oqtay sese ayağa qalxdı.Humayın göz yaşlarını görenden sanki qelbine köz basdılar.Onu berk qucaqladı.Humayın göz yaşları dayanmadan süretlenirdi.O da öz növbesinde Oqtayı qucaqladı.
-Oqtay..
-Şşş...Sakitleş...Heç ne olmayıb...Her şey qaydasındadır...
Oqtay onun üzünü elleri arasına aldı.Humay onun bozaçalar gözlerine baxanda özünü bir alıq itirdi.Nefes almağı bele unutdu.
-Humay...
Oqtayın nefesini üznde hiss elemeye başladı.Gözlei ixtiyarsız yumuldu.
-Men mehv oluram...
-Oqtay, yalvarıram...Bele danışma...
-Yox, Humay..Men heqiqeten de mehv oluram...
Humay gözlerini açanda Oqtay onu sinesine sıxdı.Humayın göz yaşları dayanmaq bilmirdi.Oqtay onun üzünü tekrar elleri arasına aldı.Oqtayın gözü yavaş-yavaş dolmağa başlayırdı.
-Oqtay, ağlama..Ne olar...Ağlama...
-Seni gözü yaşlı görmek meni onsuz da mehv edir,Humay...
Humay Oqtaya sarılaraq onu berk qucaqladı.
-Oqtay...Özünü mehv eleme...
-Men onsuz da 10 il evvel mehv olmuşam...
10 İL EVVEL...
-Demeli bele Selim emi...Bu senedler...-kinayeli danışmağa başladı.
Oqtay yerindece donub qaldı.Gözünü çerçiveden çeke

<< 1 ... 129 130 [131] 132 133 ... 213 >>