olrdu.İkisi de maşından endiler.Qarşılarında bir restoran var idi.
-Oqtay, vallah men heç ne anlamadı axı...
Şşş...Sakitleş, meleyim...
Oqtay elindeki qırmzı lentle onu gözlerini bağladı.Humayın ellerinden tutub onu ireli apardı.
Humay sadece gülümseyirdi.
-Oqtay, haraya gedirem men bele?...
Oqtay Humayın yumoruna qarşılıq qulağına yaxınlaşıb ehtiraslı sesle dedi:
-Cennete gedirik...
Humay az qala huşunu itirecekdi.Oqtay elleri ile onu ireliye doğru aparırdı.
5 deqiqeden sonra Oqtay onun gözlerini açdı.Humay gözlerine inanmadı.Gözleri yaşrdı, amma bu defe sevincden idi.
Oqtay onun uşaqlıq arzusunu heyata keçirmişdi.
* * *
-Resul, ağlını başına yığ artıq!...Onsuz da Humay sene dost kimi, qardaş kimi baxır...Men bugün bunu gördüm...Oqtayın adını çekende titrediyini gördüm...Qardaşı, o seni heç vaxt sevmeyecek...
-Ruslan, redd ol!!!
Ruslan hirsle qardaşına baxıb evi terk eledi.Resul elindeki viski şüşesini hirsle divara çırpdı.
-Yooooooxxx!!!...Men buna imkan vermeyecem!...
Penceyini eline götürüb qapını hisrle açıb evden çıxdı.Maşında eyleşerek onu işe saldı.Yüksek süretle sürmeye başladı.
Hirsinden gözü qıpqırmızı olmuşdu.Tez tez sükanı sıxırdı.
Axırda maşını Humayın evinin önünde saxladı.Tez maşından enib hirsle darvazanı döydü.
-Geldim, geldim...
Kerim baba telaşlı sesle gelib darvazanı açdı.Resul hirsle içeri girdi.Kerim baba ağzını açmaq isteyirdi ki, Resul hirsle eve girdi.
Eve girmesi ile daşa dönmesi bir oldu...
Fuad teecüble ona baxırdı...
2 keçmiş...
2 dünya...
2 vicdan...
2 insanlıq...

Humay gözlerini defelerle açıb qapadı.Göz yaşları yanaqlarına süzülmeye başladı.
Qarşısında açıq çehrayı rengli böyük süfre açılmışdı.Amma stolda yox, ağımtıl döşemede.Etraflarda etirli şamlar yanırdı.Künclere dağılmış qızılgül leçekleri...Çox da uzaqda olmayan proiqrıvatel...Çalınan klassik mahnı...
Oqtay Humayın arxasında dayanmışdı.Humay ona çevrilib berk-berk sarıldı.
-Oqtay...
-Şşş...Sakitleş...
-Sen bunları haradan bilirsen

<< 1 ... 132 133 [134] 135 136 ... 213 >>