içirdiler.
-Oqtay...
Humay sanki nedense çekinirdi.
-Eşidirem, Humay...
Oqtayın tebessümü onun üzünü güldürdü.Ayağa qalxıb yanına geldi.Ayaqqabısını çıxardıb Oqtayın yanında eyleşdi.Başını onun çiynine qoydu.
-Oqtay, niye bu qeder yaxşşısan?!...
-Humay, men bacarmıram...Menim yaşadıqlarımı başqaları yaşamamalıdırlar...
-Heyatdır bu...Sen ona istesen de engel ola bilmezsen...
Humay elleri ile Oqtayın üzünü öz terefine çevirir.
-Oqtay, senin böyük qelbin var...Senin yerinde başqa birisi olsaydı heç vaxt bunları etmezdi...
Oqtay Humayın gözlerinden süzülen göz yaşlarını barmaqlarının ucu ile sildi.Onun üzünü elleri arasına aldı.
-Ağlama...Sene ağlamaq yaraşmır...
-Axı nece ağlamyım,Oqtay,?!!...Nece???...Bütün bunlar mene göre yaşanıb...
-Senin günahın yoxdur...
Humay elini onun üzüne apardı.
-Oqtay, heçmi mümkün deyil?!...
Humayın sesindeki ağrını hisseden Oqtay onun üzünü özüne yaxınlaşdırdı.
-Mümkündür, amma risklidir...Ölümle neticelene biler...
Humayın göz yaşları sel kimi axmağa başladı.Oqtay ellerini onun üzünde gezdirerek barmaqları ile göz yaşlarını silirdi.
-Ağlama...
Oqtayın nefesini lap yaxından hiss eden Humay onun gözlerine vaxdı.Dodaqlar arasında mesafe getdikce azalırdı.Onların dodaqları birleşdi...
* * *
Nergiz senedleri bir kenara buraxıb ayağa qalxdı.Qapının astaca döyülmesi teeccübüne sebeb oldu.
-Girin!
Ruslan perişan halda içeri girdi.Nergiz ona baxdı.Yanına gelib elini qoluna toxundurdu.
-Ruslan, ne olub sene?...Nese baş verib?!...
Ruslan çuxura düşmüş baxışlarını qaldırıb Nergize baxdı.
-Nergiz, men ne edeceyem?!...Men Resulla bacarmıram artıq!...
-Resul?!...Ne oldu ona?!...
Nergiozin sesindeki heyecanı hioss eden Ruslan ona baxıb başını buladı.
-Nergiz, hele de onu sevirsen?...
-Yox!...O, artıq menim gömden düşüb....İndise de görüm ne olub ona??!...
-Humay...Hele de onun eşqi ile yanır...
-Ruslan, men ne ede bilerem axı?!...Elimden ne gelir?!...
Nergizin yalvarış dolu baxışlarını gören Ruslan onu

<< 1 ... 135 136 [137] 138 139 ... 213 >>