qucaqladı.
-Yaxşı,Nergiz...
Nergiz ondan aralanıb eyleşdi.
-Resula kömek etmeliyik, Ruslan...Yoxsa özüne de, başqalarına da xesaret yetirecek...
-Ona yalnız bir insan kömek ede biler...
Ruslan bunu deyib eyleşdi.Nergiz sual dolu baxışlarla ona baxdı.
-Kim?!...
-Oqtay...
Nergizin gözleri teeccübden böyüdü.
-Nergiz, mene ele baxma..Men olanı deyirem...
-Başa düşe bilmirem?!....Resul Oqtayı tanıyır, ya yox?!....
Ruslan bir anlıq diksindi.Azacıq eyilib başını elleri arasına aldı.
-Hem he, hem yox!...
-Ruslan, zeıhmet olmazsa, adam dili ile danış!...
-Oqtay Resulun heyatını xilas edib...Düz 10 il evvel...
-Men..men...
Nergiz şokdan ayıla bilmedi.
-Hetta Fuadı deyerdim Oqtay xilas edib...
-Fuadı?!...
Nergizin güc-bela ile verdiyi sualdan Ruslan diksindi.Küreiyini arxaya söykedib gözlerini yumdu.
-He..Fuadla Resulu eyni anda xilas etmişdi...
Nergiin gözlero dolmuşdu.Damcılar stolun üstüne düşmeye başladı.
-Nece?!...
-Ne nece, Nergiz?!...Nece olub ki, Fuadla Resulu Oqtay xilas edib?!...Bilmirem...Resul susur, Oqtayla Fuad dinmirler...
Nergiz baxışlarını mechul nöqteye zilleyib susurdu.Niye göz yaşı axıdırdı?!...Kimin üçün axırdırdı?!....Heç özü de bilmirdi...
* * *
Oqtay ince ehtirasla Humayın dodaqlarından öpürdü.Humay da qarşılıq verirdi.
-Humay...
Oqtayın sesindeki ağrını tekrar hiss eledi.Elini onun üzünde gezdirdi.Göz yaşlarını saxlaya bilmedi.
-Ağlama...
-Senin sesindeki ağrını hiss etmek içime iyne kimi batır, Oqtay...Senin btün bunları yaşadığını bilmek meni mehv edir...
Oqtay Humayı bağrına basdı.Humay qolları ile onu berk qucaqladı.
-Humay,bele danışma...
Oqtay davam elemek isteyirdi ki, Humayın telefonu zeng çaldı.Humay teeccüble Oqtay baxdı..Oqtay hiyleger tebessümle gülümsündü.
-Mene niye ele baxırsan, Humay?....
Oqtayın danışığındakı ince yumoru sezen Humay gülümsedi.
-Bilmirem...Belke senin sürprizindir...
Oqtay qarşılığında gülümsedi.Humay ayağa qalxıb çantasına teref getdi.Telefonunu götürüb ekrana baxdı.Teeccüb dolu

<< 1 ... 136 137 [138] 139 140 ... 213 >>