baxırdı.Fuad kinayeli gülümsündü.
-İndise senin yaddaşını özüne qaytaracam, Resul bey hezretleri!...Axırıncı defe deyirem: Humaydan da, Oqtaydan da uzaq dur!...Yoxsa neye deyirsense, and içmeye haızram ki, seni ele burdaca öz ellerimle bitirerem!...
Resulu titretme tutmuşdu.Tez-tez udqunurdu.Baxışları Fuadın keskin baxışlarından ayıra bilmirdi.Nefesi kesilmişdi sanki.
-Ne oldu, Resul?!...Hmm?!...Seninleyem, eclaf...Eşidirsen meni?!...10 il evveli xatırla...Kim seni xilas eledi?!...
Resul sanki burda deyildi...
* * *
Nergiz eşitdiklerinin şokundan çıxa bilmirdi.Birsini uşaqken sevmişdi, qarşılıq gözlemeden...Birisi ise onu tam qelbile sevmişdi...
Gözlerinden süzülen damlalar getdikce süretlenirdi.Sürücüye haqqını ödeyib maşından endi.Humayın evine baxdı.
Göz yaşlarını elinin tersi ile silib zengi basdı.Sanki evde adam yox idi.Teeccüb dolu baxışlarla zengi bir daha basdı.Yene ses çıxmadı.
Bu zaman Oqtayla Humay maşından enerek ona yaxınlaşdılar.
-Humay?!..
-Nergiz?!...Ne olub?..
-Zengi basıram, açmırlar...Deyesen heç kimi yoxdur!...
Humay narahat baxışlarla Nergizle Oqtay baxdı.Nergiz artıq nese baş verdiyini anlamağa başlayırdı yavaş-yavaş.
-Ne olub?
Sesindeki geginliyi hiss eden Oqtay keskin baxışlarla eve baxdı.
-Humay, açar var?!...
Nergiz teeccüble Oqtayla Humaya baxdı.
-He, var...Bir deqiqe..
Humay tez çantasından açarı çıxardıb qapını açd.
Üçü de içeri girdiler.Evden eşidilen qışqırıq sesi üçünü de diksindirdi.Celd eve girdiler.Oqtay gördüyü menzereden dolayı şoka girdi.Hamı çaşqın halda Fuadla Resula baxırdı.Oqtay tez özünü ele alıb uadın qolundan tutub kenara çekdi.Fuad qızmış peleng kimi Resulun üstüne hücüma keçmek isteyende Oqtay onu kenara iteledi.
-Yeter!...Özünüze gelin artıq!..Men sizi orqan mafiyasından ona göre xilas etmedim ki, bir-birnize düşmen kesilesiniz!...Aydındır, ya yox?!...
Hamı şok halda Oqtaya baxdı...

Hamı yerindece donub qalmışdı.Ortalığa ölüm sessizliyi çökmüşdü.Fuadla Resul bir-birlerine teeccüb ve qorxu

<< 1 ... 139 140 [141] 142 143 ... 213 >>