yıxıldı.Torpaq ağzına girdi.
-Sen adam kimi geze bilirsen ya yox?!...
Fuad ellerini yere qoyub ayağa qalxdı.Burnu qanamışdı.Süzülen qan damcıları dodaqlarının üstüne tökülürdü.Eli ile qanı sildi.Gözlerinden süzülen yaşlar gedikce süretlenirdi.
-Eee....Biz burda sizin ağılamağınız gözleyen deyilik...Marş!!!
İkisinin de çiyinlerinden kobudcasına tutub qarşılarındakı qaranlığa ddoğru irrelilediler.
Fuadla Resul bir-birlerine qorxaq baxışlarla baxaraq udqunurdular.
Artıq 15 deqiqeden sonra onlar balaca obyektin qarşısında dayandılar.Fuadla Resul başlarını qaldırıb qorxaq baxışlarla yuxarı baxdılar.
-Eşşi!...Girin görek de!...
Fuadla Resul arxalarından onlara deyen zerbeden dolayı yere yıxıldılar.Her ikisinin de gözlerine qaranlıq çökdü...
* * *
Ruslan qapını döydü.Atasının kederli sesini eşitdi.
-Girin!
Ruslan elini desteye atıb derinden nefes aldı.Gözlerini yumub açdı.Desteyi burub içeri girdi.
-Ruslan?!
Kamal yorğunluqdan dolayı sesi teeccüblü çıxdı.Küreyini arxaya söykedib gözlerini Ruslana zilledi.
-Oğlum, ne olub sene?!...
-Ata, seninle danışmaq isteyirem...
Oğlunun sesindeki kederle birge aörını hiss eden Kamal ayağa qalxıb onun yanına geldi.
-Oğlum, nese olub?...
Ruslanın dinmediyini, baxışlarını mechul nöqteden ayırmadığını gören Kamalın gözleri dehşetden böyümeye başladı.
-Resul?!...
-Ata, senin o başdan xarab oğluna heç ne olmayıb!...Amma ola biler!...
Kamal Ruslanın esebden titreyen sesinden diksinib elleri ile onun üzünü özüne teref çevirir.Ruslanın baxışları vicdan ezabından yanırdı.
-Oğlum, qardaşınla dalaşmısan?!...
Atasının kederli sesinden bir anlıq içi titredi.Qolları ile atasını qucaqladı.
-Ata....Resul xestedir...
-Oğlum, men ne ede bilerem axı?!...Öz balamı öz ellerimle delixanaya gönderim?!...
Kamal artıq göz yaşlarını saxlaya bilmemişdi.Ruslan atasını daha berk qucaqladı.
-Ata...Men sene bir şey demeliyem...
Ruslanın çetinlikl danışdığını sezen Kamal ondan aralanıb göpz yaşlarını sildi.Onun üzünde seıert baxışla

<< 1 ... 141 142 [143] 144 145 ... 213 >>