baba onun qolundan tutub saxladı.
-Fuad, ne baş verib?!..
Oqtayın emin, soyuq, hökmlü sesi Fuadı azacıq özüne qaytardı.Oqtayın gözlerine baxdı.
-Oqtay, Resul da eynen senin kimidir...
Oqtayın qolları boşalır.Tez evden çıxdı.Fuad peşman baxışlarla yere çökür.Sunay Kerim babanın elinden qurtulub oğlunun yanına geldi.Yanında eyleşib gözü yaşlı ona baxdı.Fuad başını elleri arasına almışdı.Gözünden süzülen yaşlar Nergizin üreyini ağrıtdı.Fuadın yanına gelib eyleşdi.Fuad gah Sunaya, gah da Nergize baxdı.
Humay daha döze bilmeyib evden çıxdı.Gözlerinden süzülen yaşlarla Oqtayın maşına mindiyini gördü.Oqtay maşını işe saldı.Humy bütün süretile qaçırdı.Tez zamanda gelib maşının qarşısında dayandı.Oqtayı sanki ildırım vurdu.Tez maşından enib Humayın qarşına keçdi.Qüvvetli elleri Humayın qolundan tutub silkeledi.
-Humay!..Senin ağlın başındadır?!..
Humay Oqtayın gözlerindeki qezeb, qorxu, ümidsizlik görende qorxdu.Ellerini onun üzüne apardı.
-Oqtay, men senin getmeyini istemirem...Xahiş edirem, getme..
Oqtayın gözlerindeki qezeblle qorxu hele de qalırdı.Humay ounun üzünü özüne yaxınlaşdırdı.
-Oqtay,getmme...
Hamının sene ehtiyacı var...
Humay...
Oqtayın sesi yumşalmışdı.
-Sen ne etdin axı?!..Niye mene vicdan ezabı yaşadırsan?...
Humay her şeyi ildırım süretile başa düşdü.Oqtayın bacı-qardaşını nece itirmesi...
-Oqtay, bağışla...
Humayla Oqtayın dodaqları birleşdi...



Fuad keskin hereketle yağa qalxdı.Sunayla Nergiz ona baxıb ayağa qalxdılar.Fuadın bedeni esebinden dolayı titreyirdi.Gözlerini yumub derinden nefes aldı.
-İcazenizle!
Keskin şekilde deyerek evden çıxdı.Sunayın canından can qopardılar.Göz yaşları içinde döşemeye çökdü.Seide qaçaraq onun yanına geldi.Bacısını sinesine sıxıb berk qucaqladı.Onun da gözleri yaşarmışdı.
Kerim baba Turalla Günaya baxdı.İkisi de yerindece daşa dönmüşdüler.
Sanki eve ölüm sessizliyi çökmüşdü.
Nergiz qaçaraq Fuada çatdı Onun qolundan tutub dayandırdı.
-Dur!...
-Lenet şeytana!...Nergiz, ne var?!...
Nergiz

<< 1 ... 144 145 [146] 147 148 ... 213 >>