küreyini arxaya verdi. "Göresen bizim Humay xanım hele çox qürur edecek?!"-fikirleşib gülümsündü. Ayağa qalxıb kabinetde gezmeye başladı. "Menim başıma gelenleri eşitse...Yox! Men bunun öyrenilmesini istemirem...Onsuz da gördüyümü görmüşem...Amma ne?" Stolun üstünde çalınan telefon zengi onun düşüncelerini yarımçıq kesdi.Zehmli addımları ile yaxınlaşıb desteyi qaldırdı. -Eşidirem...Deyesen senin xeberin yoxdur...Men iclasa qatılmıram...Qedir müellimle söhbetim var...Aydındır,-deyib desteyi yerine qoydu. Qapıya doğru getmeye başlayırdi ki, cibinden zeng sesi geldi.Tez telefonu çıxardıb ekrana baxdı. -Eşidirem sizi, Humay xanım,-soyuq ses tonu ile gülümsündü. -Oqtay bey, teklifinizi qebul edirem, amma eger meni aldatmağa çalışsanız, işiniz bitdi!-sert şekilde deyib zengi sonlandırdı. Oqtay telefona baxıb hiylegercesine gülümsündü. -Siz heç narahat olmayın, Humay xanım! Men heç vaxt yalan danışmamışam!-deyib kabinetden çıxdı.
* * * -Bu adamın sesi üzü kimi qorxuludur...Ne ise...-deyib pillekanlarla aşağı düşüb zala keçdi. -Sabahınız xeyir,-deyib gülümsedi. -Sizin de sabahınız xeyirli olsun olsun, Humay xanım. -Günay gelib? -Beli, xanım, gelib.Siz eyleşin, men onu çağırıram -Seide xanım, getmeyin.Sizinle birşey haqqında danışmaq isteyirem. -Buyurun, Humay xanım, eşidirem sizi,-qadın udqunaraq dedi. -Mene düzünü deyin! Dünen buraya gelen adamı heç tanımadınız? -Şey...Humay xanım...Men sadece olaraq çox qorxdum..O, ele qorxulu idi ki...-Seidenin sesi titredi. -Qızınıza and için ki, onu tanımadınız,-Humay onun gözlerine baxıb sert şekilde dedi. -Menim Günayımın günahı yoxdur axı, xanım,-qadın yazıq sesle ağlamsındı. -O zaman düzü deyin! O adam size kimi xatırlatdı? Seide qorxmuşdu.Onun titremesinden hiss olunurdu.Gözleri dolmuşdu.Qurumuş dodaqlarını yalayıb asta sesle dedi: -Atanızın ortağını...Eger sehv etmiremse, onun oğlu olmalıdır...Siz o vaxt Londonda oxuyurdunuz...O, buraya gelib atasının ölümünde sizin atanızı günahlandırmışdı...Sonra ne oldusa tez-tez atanızın

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 213 >>