qaldırıb Oqtaya baxdı.
-Senin günahın yoxdur,Oqtay...Aygün her ne edibse,özü edib...Men onu uşaqlıqdan tanıyıram...Doğrudur, sonra o mehelleden kpçdük....15 yaşım olanda Londondan bir müddetliye Bakiya buraxılmışdım...İller sonra onu görende tanımadım...Sadece hal-ehval tutduq, vesselam...Menden 2 yaş böyük olmasına baxmayaraq sanki mene nifret edirdi...Men onun baxışlarınakı qezebi başa düşe bilmedim...Axı men ona neylemişdim?!...Ondan sonra onunla görüşmeye imkanım olmadı...Amma meni rahat buraxmayan nese var idi...Valideynlerim qezada ölende onunla görüşmek istedim, amma...
-Amma?!...
-Amma eşitdim ki, o, mene nifret edir...Axı niye, Oqtay?!...Niye?!...
-Çünki onda olmayan her şey sende var idi...
-Ne?!...Var-dövletmi?!...
-Yox...Sevgi, dostluq, qayğı...Aygünden bunların heç biri yox idi...
-Oqtay,sen bunları haradan bilirsen axı?!...
-10 ildir ki, bilirem...
Humay başını Oqtayın çiyninden qaldırıb gözlerine baxdı.Oqtayın elinin tersi ile onun yanağını sığalladı.Humay titrek barmaqlarını onun üzünde gezdirdi.Aralarındakı mesafe getdikce azalırdı.Göz-göze...Nefes-nefese...Her ikisinin de gözleri yumuldu ve dodaqları birleşdi.
* * *
-Fuad, getme!...
Nergizin yalvarış dolu nidaları Fuadı tekrar dayandırdı.Yumruqlarını açıb-bağladı.Gözlerini berk yumub derinden nefes aldı.
Nergiz asta addımlarla ona arxadan yaxınlaşıb elini onun küreyine qoydu.Fuad gözlerini açıb hirsle ona teref çevrildi.Qollarından tutub silkeledi.
-Ne isteyirsen, Nergiz?!....NE?!...Yalanlarınla heyatımı mehv etdin!...İnan ki,eger Oqtay olmasaydı, seni öz ellerimle cehenneme göndererdim...
Nergiz onun gözlerindeki nifreti görende göz yaşları sel kimi axmağa başladı.Fuad ona nifret dolu baxışlarla baxıb hirsle onu kenara iteledi.Nergiz özün bir anlıq itirerek arxası üste yere yıxıldı Qollarını ile özünü berk qucaqlayıb ağlamağa başladı.
Fuad arxasına baxmadan hirsle oradan uzaqlaşdı.Etrafda heç kim görünmürdü.Fuad hirsle gedirdi.Hara gedirdi, özü de bilmirdi.
10 İL EVVEL...
Her

<< 1 ... 149 150 [151] 152 153 ... 213 >>