olsaydı, bunların heç birini etmezdin...Amma etdin!...
Qedir elleri ile stola dayaq verib ayağa qalxdı.Oqtayın gözlerinin içine baxdı.
-Ne vaxtdan beri?!...
-10 il desem heç, amma heç yanılmaram!...
Qediri sanki ildırım vurdu.Yerindece quruyub qaldı.
-Sen..ne..dedin?!...
-Qedir, sene xeberdarlıq edirem: Eger Humaya zerer vurmağa qalxışsan, and içirem ki, seni öz ellerimle geberederem!...
-Sen...
-He, Qedir, sene növbeti zerbemi vurum da sakitleş!...25 il evvelki uşq sağdır!...
Oqtay bunu Qedirin gözlerinin içine baxaraq dedi.Qedir şok veziyetde qalmışdı.
-Qedir, indi başa düşürsen, sen menim qarşımda ne qeder acizsen?!...Heç ne ede bilmezsen!...
* * *
Nergiz Humayın halındakı deyişikliyi hiss edirdi.Dodaqlarını dişleyib soruşdu:
-Humay, sene ne olub?!...
Humay xefif tebessümle Nergize baxıb elindeki kağızları bir kenara buraxdı.
-Heç, Nergiz...Her şey qaydasındadır...
-Eminsen?!..
Nergizin şübhe ile danışığı Humayın diqqetinden yayınmadı.
-Nergiz, neyi nezerde tutursan?!...
-Humay, sen doğrudanmı heç ne göprmürsen?!...Gözlerinin içi gülür....Oqtaymı?!...
-He...Oqtay...Bilirsen, Nergiz, Oqtay esl insandır...
Nergizle Humay bir-birlerine gülümsündüler.Qapının kobud şşekilde açılması ile tebessüm pozuldu.
-Bu ne halır, Resul?!...
Nergiz Resulun esebden dolayı qaralmış üzünü görende az qala qorxdu.
-Nergiz, çıx!!!
Reslun bağırtısı Nergizin canına od saldı.
-Çıxmıram, Resul!...Allah bilir daha neler deyeceksen!...
-Lap yaxşı!!!...
Resul içeri girib qapını hirsle çırpdı.Qızlar bir-birlerine baxıb diksindiler.
-Resul, ağlını başına yığ!!!
-Nergiz, qışqırma!!!
-Senin kimi insanı niye sevmişem hele de anlamıram!!!..
-Çox gözel, Nergiz xanım!...Gedin Fuada sevgi etirafı edin!!!...
Resulun kinayeli ve hirsle danışması Humayın eseblerine toxundu.
-Resul, danışığını bil!...Nergiz haqqında ağzına geleni danışma!!!...
-Doğrudan, Humay?!...Senin yalanlarla dolu refiqen...
-Nergiz haqqında bir daha artıq-eskik söz eşitsem, özünden

<< 1 ... 157 158 [159] 160 161 ... 213 >>