narahat edirem ki?!
Fuadın kinayeli danışması Nergizi cin atına mindirdi.Hirsle ayağa qalxıb Fuadın gözlerinin içine baxdı.
-Bilirsen, Fuad, men sene heqiqeten de güvenmişdim...
Nergiz arxasını Fuada çevirib uzaqlaşmağa başladı.Fuad hirsle başını uladı.Yumruqlarını defelerle açıb yumdu.Derinden nefes alıb gözlerinii yumdu.
-Lenet şeytana!...Bacarmıram özümle!...
Qaçaraq Nergizin qolundan tutub özüne teref çekdi.
-Düzünü de!...
Fuadın ani hereketi Nergizi teeccüblendirdi.Gözlerini Fuadın gözlerinden çeke bilmedi.
-Ne isteyirsen?!...
-Hele de Resulu sevirsen?!...
Sanki dünyada heyat adlı mefhum bir anlıq pozuldu.Sadece ikisi...Göz-göze...
-Yox...Daha sevmirem...
-Bes onda kimi sevirsen?...
Nefes-nefese geldiler.
-Fuad, xahiş edirem...
Nergiz ondan qopub qaçmağa çaalışdı.Fuad çaresiz halda onun qaçısına seyr eledi.Nergiz eli ile ağzını qapadıb göz yaşlarını axıtmağa başladı.Bir anlıq dayanıb arvaya baxdı.Fuadın gözleri dolmuşdu.Ona yalvarış dolu baxışlarla baxırdı.Nergizin nefesi kessildi.Ayaqları yere mıxlandı.Fuadın ona nece yaxınlaşdığını başa düşmedi.Sadece gözleri yaşlı halda ona baxırdı.
-Nergiz...
Fuadın barmaqlarını üzünde hiss edende sanki üreyi çıxacaqmış kimi oldu.Gözlerini Fuadın gözlerinden ayıra bilmedi.Udqunub ddodaqlarını yaladı.
-Fuad, başa düşürem, sene yalan söylemişem, amma...
-Şşş...
Fuad barmaqlarını onun dodağanin üstüne qoyub susdurdu.
-Sakitleş, Nergiz...Men o günleri heç xatırlamaq istemirem...Keçmiş keçmişde qalmalıdır...Oqtay düz deyir...
-Fuad, bağışla meni...
Nergiz zerif ve uzun qolları ile Fuadı qucaqladı.
* * *
Oqtayın baxışları boşluğa düşmüşdü.Humay eli ile onun üzünü sığallayırdı.
-Humay, Aygün o veziyyete menim ucbatımdan düşüb...Men 7 il sessizliye çekilende eslinde Qediri mehv etmeyin yollarını axtarırdım...Deponu öyrenmeyim çox çekmedi...Fuadla Resulu xilas etdim...Daha sonra üzüm yandı...Hekimler mene ümidsiz veziyyeti deyende heyatdan tamamile üzülmüşdüm...Sene olan sevgimle atana olan nifretim

<< 1 ... 161 162 [163] 164 165 ... 213 >>