arasında savaşmaqdan bezmişdim...Fuadla meşğul olmağa başladım ki, belke başım qarışa....Amma alınmadı...Senin mesum gözlerin meni teqib edirdi...
Oqtayın danışmaqda çetinlik çekdiyini gören Humay barmaqlarını onun dodaqlarının üstüne qoydu.
-Sus...Danışma..Görürem ki, çetindir senin üçün...
Oqtay Humaayın barmaqlarını öperek elinde sıxdı.
-Danişmalıyam, Humay...Mecburam buna...7 il erzinde bütün bildiklerimi öyrendim...Doğrudur, menim yanıma imzalamaq üçün senedler getirirdiler, amma...Qedirgil ele bilirdiler ki, men qisas almaq isteyirem...Amma...
Oqtayın göz yaşları yanaqlarına süzüldü.Humayın qelbine sanki iyne sancıldı.Barmaqlarının ucu ile onun göz yaşlarını silmeye başladı.
-Senin günahınn yoxdur Aygün meselesinde...
-Var...Men son 3 ilde seni qorumaq üçün yollar axtarırdım...Aygünle qarşılaşanda başa düşdüm ki, bu en ideal variantdır...
Humay birden her şeyi ildırım süretile başa düşdü.
-Yeni...sen...Aygünü menim arxamca qoşmuşdun?!..
-Yox...Sadece olaraq onun sene bezi melumatları çatdırmasını isteyirdim...Bilirdim ki, sene nifret edir..Amma bilmediyi meqam var idi...
-Hansı meqam?!...
Humayın gözlerinden süzülen yaşları görende Oqtay onu berk qucaqladı.
-Ağlama...
-Hansı meqam?!...
-Aygün senin bacındır...
-NEEEEEE???!!!
Humayın gözleri dehşetden böyüdü.Nefesi kesildi.
-B-a-c-ı-m?!...
Humayın başı gicellendi.
-He...O, senden qabaq doğulmuşdu, amma hekimlerin sehvi neticesinde ölü kimi qeleme verilmişdi...Daha doğrusu, Qedirin emeyi sayesinde...
Humay artıq deyilenleri eşitmirdi.Huşunu itirmeye başladı.Oqtay tez onu qucağına alıb kresloya otuzdurdu.Yanaqlarını sığalladı.
-Bağışla, meni...Amma bunu etmeye mecburam...Sen meni seve bilmezsen...Onsuz da ömrüme az qalıb...
* * *
Sunayla Seide metbexde işlerini görürdüler.Sunayın gözleri boşluğa zillenmişdi.
-Sunay...
Sunay bacısının sesine ayıldı.
-He...
Seide ağzını açıb nese demek isteyirdi ki, darvazanın zengi çalındı.
-Salam, Kerim baba....
Fuadın gülümsünerek içeri girmesi

<< 1 ... 162 163 [164] 165 166 ... 213 >>