Kerim babanın teeccübüne sebeb oldu.
-Xoş geldin, oğlum...
Sunay oğlunun sesini eşidib sevincle bacısına baxdı.Fuad gelib içeri keçdi.
-Salam, ana...
Sunayla Seide yerindece quruyub qalmışdılar.Fuad mesum tebessümle Sunaya yaxınlaşıb onu qucaqladı.Sunayın gözleri bu defe sevincden dolmağa başladı.O da qollarını qaldırıb ona sarılan oğlunu qucaqladı.
-Oğlum...
Seide Kerim babaya maarq dolu baxışlarla baxddı.Kerim baab ona başı ile metbexden çıxmasını göstererek birinci özü çıxdı.Seide bacısı ile Fuada baxıb gözüyaşlı gülümsündü.Asta addımlarla metbexden çıxıb zala girdi.Kerim baba divanda eyleşmişdi.Seide de onun yanında eyleşdi.
-Kerim baba, axı bu nece oldu?!...
-Bilmirem, qızım, amma oldu...
-Şey...Oqtayın rolu varmı?!...
Seidenin çekinerek danışması Kerim babanın nezerlerinden qaçmadı.
-Oqtay ona zor tetbiq etmeyib, Seide...Üreyin rahat olsun...
Seide sevinc göz yaşları içerisinde gülümsündü.
-O zaman nece oldu?!...
-Bilmirem, Seide...Amma esas odur ki, oldu...
* * *
Humay yavaş-yavaş gözlerini açdı.Oqtay hele de onun yanaqlarını sığallayırdı.
-Oqtay...
-Şşş...Sakitleş...Her şey qaydasındadır...
-Aygün...Men onu görmek isteyirem...
Humay çevik hereketle ayağa qalxmaq isteyende başı tekrar gicellendi.Oqtay celd onun qolundan tutub eyleşdirdi.Özü diz çöküb Humayın gözlerinin içine baxdı
-Humay...Eyleş...
-Axı...
-Humay, Aygün bunu öyrenenden sonra sene olan nifreti bire beş artdı...Sen bunu bilmirsen, amma men gözlerimle gördüm...Men elimde olan-qalan bütün faktları ona gösterende...Bilmirem nece deyim..Sanki içindeki şeytan özünü başqa formada göstermeye başladı....
-Axı...menim günahım nedir?!...
Humayın yanaqlarına süzülen gözz yaşlarını barmaqları ile sildi.
-Senin günahın yoxdur, Humay...Tale bele getirib...
-Eger...
-Yox...Men Fuadı tapanda ondan da beş beter veziyyetde idi...
-Sen ne demek isteyirsen?!...
-Aygünün düşdüyü aile onu bal-yağ içinde saxlamışdı...Doğrudur, azacıq kasıbçşılıq çekirdiler, amma ...Fuad....
Oqtay

<< 1 ... 163 164 [165] 166 167 ... 213 >>