ayağa qalxıb pencereye teref addımladı.
-Axı niye!...
-Ne niye, Humay?!...Niye Qedirin sevgisi alçaqlıqlar edib?!...Bilmirem, bilmirem....
Humay elinin terdi ile göz yaşlarını sildi.Ayağa qalxıb Oqtaye terfe addımladı.Oqtayın küreyine başını qoyux qolları ile onu çiyinlerini qucaqladı.Oqtay gözlerini ağır-ağır yumdu.
-Oqtay, axı niye?!...
-Bilmirem, Humay...Sevgi insanı nelere mecbur ede biler?!...Yaxşılığa doğru, yoxsa pisliye doğru?!...
-Amma sen...
-Men?!...Men atamın qisası ile alışıb yanan biri idim o vaxt...Ta ki senin şeklinle qarşılaşana qeder...
-Sen esl insansan, Oqtay..Senin ölmeyine imkan vermeyecem...
-Engel ola bilmezsen...
Humayın göz yaşları getdikce süretle süzülmeye başladı. Oqtay ona teref çevrildi.Üzünü ovucları arasına aldı.
-Ağlama...
Humayın göz yaşlarını barmaqlarının ucu ile silmeye başladı.Humay ise dayanmadan ağlayırdı.Oqtayın nefesini getdikce üzünde daha yaxın hiss elemeye başladı.Humayın gözleri ixtiyarsız olaraq yumuldu. Oqtay onun dodaqlaırndan öpmeye başladı.Humy buna qarşılıq verirdi...
* * *
-Qedir, adam kimi danış görüm!!!
Rafiqin yükselen sesinden yerinden dik atıldı.Hirsle Rafiqe baxıb elindeki senedleri kabinetini bir küncüne dağıtdı.
-Rafiq, rahat burax meni!!!...
-Çox gözel!...
Rafiq hirsle deyib qapını çırpdı.Qedir qızmış şir kimi kabinetde gezmeye başladı.Oqtayın dedikleri beyninden çıxmırdı.Kamera ve dinleyici faktı onun gözünü emelli-başlı qorxutmuşdu. Noutbukdakı proqram vasiteile ne qeder çalışsa da işare tapa bilmemişdi.
"Yaxşı, Oqtay!...Demellli her şeyi bilirsen?!... Lap sen deyen olsun!!!...Amma seni öz ellerimle geberdecem!!!...Aygün faktını ise tamamile aradan qaldırım da gör menim nelere qadir olduğumu!...."
Telefonu çıxardıb kimese zeng vurmaq isteyende mesaj geldi.
"Qedir, Aygünü 3 ildir ki, bilirem..."
Qedirin gözleri dehşetden böyümeye başladı.Telefonu hirsle döşemeye çırpdı.
-Oqtay!!!...
* * *
Fuad ayağa qalxdı.Sunay narahat baxışlarla ona baxdı.Seide ile Kerim baba onun ardınca

<< 1 ... 164 165 [166] 167 168 ... 213 >>